Alabjew

Alabjew (Alabjewicz, Alabis, Alambi, Ałampis; ros. Алябьевы, Oлябьевы) h. Korczak (odm.) - rosyjska rodzina szlachecka o polskich korzeniach, zamieszkiwali okolice Murom w obwodzie włodzimierskim. Posługiwali się odmienną wersją Korczaka opisaną w cz. 2 Wspólnego herbarza rodów szlacheckich Cesarstwa Wszechrosyjskiego w roku 1798.

Genelogia

Fragment drzewa genealogicznego - potomkowie Fedosa

Aleksander
1. Afanazy
1.1. Wenedykt Afanasjewicz Głowa - gwardzista Iwana IV
1.1.1. Sawa Wenedyktowicz Gołowin Alabjew
1.1.1.1. Iwan Sawicz Alabjew z Borowska
1.1.1.2. Michaił Sawicz Alabjew z Borowska
1.1.1.3. Siemion Sawicz Alabjew z Borowska
1.1.2. Jakow Wendyktowicz Gołowin Alabjew (zm. 5 X 1660)
1.1.2.1. Wasilij Jakowlewicz Alabjew
1.1.2.1.1. Nikita Wasiliewicz Alabjew ∞ Marina Timofiejewna Saburowa
1.1.2.1.2. Praskowia Wasiliewna Alabjewa (zm. 9 VIII 1748) ∞ Wasilij Wasiljewicz Dochturow
1.1.2.2. Iwan Jakowlewicz Alabjew ∞ Ksenia Stepanowna Teljakowskaja
1.1.2.2.1. Aleksiej Iwanowicz Alabjew ∞ Jekaterina Aleksiejewna Gołochwastowa
1.1.2.2.1.1. Wasilij Aleksijewicz Alabjew
1.1.2.2.1.1.1. Aleksander Wasiliewicz Alabjew (1746-1822) ∞ Anna Andriejewna Nowikowa (zm. 1813)
1.1.2.2.1.1.1.1. Anna Aleksandrowna Alabjewa (ur. 1782)
1.1.2.2.1.1.1.2. Wasilij Aleksandrowicz Alabjew (1784-1857)
1.1.2.2.1.1.1.2.1. Nikołaj Wasiljewicz Alabjew
1.1.2.2.1.1.1.3. Eudokia Aleksandrowna Alabjewa (1785-1849) ∞ Władimir Jurjewicz Sojmonow (zm. 1813)
1.1.2.2.1.1.1.4. Jekaterina Aleksandrowna Alabjewa (1786-1850)
1.1.2.2.1.1.1.5. Aleksander Aleksandrowicz Alabjew (4 VIII 1787- 22 II 1851) ∞ Jekaterina Aleksandrowna Rimskaja-Korsakowa (15 VIII 1800-1854)
1.1.2.2.1.1.1.5.1. Aleksander Aleksandrowicz Alabjew - z pierwszego związku z bliżej nieokreśloną kobietą
1.1.2.2.1.1.1.6. Elżbieta Aleksandrowna Alabjewa (ur. 1788, Tobolsk)
1.1.2.2.1.1.1.7. Sofia Aleksandrowna Alabjewa (ur. 1789, Tobolsk)
1.1.2.2.1.1.1.8. Warwara Aleksandrowna Alabjewa (11 IX 1796-11 III 1860) ∞ Mikołaj Aleksandrowicz Szatiłow (22 I 1788-11 IX 1841)
1.1.2.2.1.1.1.9. Natalia Aleksandrowna Alabjewa (1796-1852) ∞ Władimir Michajłowicz Isleniew (ur. 17 IX 1785)
1.1.2.2.2. Afanasij Iwanowicz Alabjew (11 I 1677-17 IV 1755)
1.1.2.2.2.1. Maria Afanasjewna Alabjewa ∞ Iwan Stiepanowicz Majkow h. Starykoń
1.1.2.2.2.2. Felicyta Afanasjewna Alabjewa (20 I 1735-1782) ∞ Michaił Wasiliewicz ks. Urusow (1718-1795)
1.1.3. Iwan Wendyktowicz Alabjew
1.1.4. Andriej Wendyktowicz Alabjew
1.1.5. Mojżesz Wendyktowicz Alabjew
2. Fedos Alabjew
2.1. Siemion Alabjew (zm. 1568)
2.1.1. Dmitrij Siemionowicz Alabjew ∞ Arina Tweretinowa
2.1.1.1. Iwan Dmitrijewicz Alabjew
2.1.1.1.1. Iwan Iwanowicz Alabjew - wojewoda kaukaski
2.1.1.2. Piotr Dmitrijewicz Alabjew ∞ 1623 Pelagia Połtiewa
2.1.1.2.1. Nikita Pietrowicz Alabjew
2.1.1.2.1.1. Siemion Nikitycz Alabjew - wojewoda tulskijski (1687)
2.1.1.2.1.1.1. Iwan Siemionowicz Alabjew
2.1.1.2.1.1.1.1. Fiodor Iwanowicz Alabjew ∞ Awdotia Fiodorowna Szuszerina
2.1.1.2.1.1.1.1.1. Wasilij Fiodorowicz Alabjew ∞ Jekaterina Iwanowna Selifontowa (ur. 6 VIII 1784)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.1. Aleksandra Wasiliewna Alabjewa (6 XI 1812-29 III 1892) ∞ Aleksiej Nikołajewicz Kirejew (1812-9 III 1849)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.2. Warwara Wasiliewna Alabjewa (15 XI 1815-9 III 1849) ∞ Arkadij Siergiejewicz Leskow (ur. 26 I 1797)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.3. Nikołaj Wasiljewicz Alabjew (1 I 1817-1818)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4. Iwan Wasiljewicz Alabjew (1 VIII 1818-2 XI 1882) ∞ Natalia Pawłowna Chwoszczynska (zm. 6 XI 1911)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1. Borys Iwanowicz Alabjew (24 VII 1860-1 II 1919) ∞ Maria Władimirowna Akinfowa (1865-1932)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.1. Fiodor Borysowicz Alabjew (ur. ok. 1884, Bratyłowo)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2. Nikołaj Borysowicz Alabjew (ur. 11 XI 1889, Bratyłowo; zm. 1942, Humań) ∞ Wiera Wasiliewna Czeredina 21 IV 1925 ∞ Maria Polikarpowna Zagulajewa
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.1. Gieorgij Nikołajewicz Alabjew (ur. 27 XI 1915, Moskwa; zm. 8 V 1993, Czyta) ∞ Iraida Iljiniczna Smolewa (ur. 18 III 1918, Kiachta; zm. 30 VIII 1998, Czyta)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.1.1. Paweł Gieorgiewicz Alabjew (ur. 10 X 1947, Czyta) ∞ Tamara Pawłowna Demidowa (ur. 1950)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.1.1.1. Natalia Pawłowna Alabjewa (ur. 1 VII 1970, Czyta) ∞ Leonid Borysowicz Szyszenko (ur. 25 VI 1966, Bałaklija)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.1.1.2. Jewgienij Pawłowicz Alabjew (ur. 1 IV 1978, Czyta) ∞ Swietłana Meszczeriakowa
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.1.2. Siergiej Gieorgiewicz Alabjew (ur. 3 III 1953, Czyta) ∞ Tatiana Iwanowna Almosowa (ur. 18 VI 1950, Kabańsk)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.1.2.1. Anastazja Siergiejewna Alabjewa (ur. 19 X 1991)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.2. Zoja Nikołajewna Alabjewa (ur. 9 IV 1926, Humań; zm. 5 V 2007, Kazań) ∞ Jurij Denisowicz Strychar (ur. 29 IX 1924, Czerny Ostrow; zm. 23 III 1993, Humań)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.2.1. Aleksander Jurjewicz Alabjew (ur. 18 II 1953, Humań; zm. 2014) ∞ Irina Władimirowna Burmistrowa (ur. 13 VII 1954, Kazań)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.2.1.1. Jewgienia Aleksandrowna Alabjewa (ur. 27 V 1984, Kazań) ∞ Ilja Iljicz Tremasow (ur. 7 VII 1978, Leningrad)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.2.2.1.2. Nikołaj Aleksandrowicz Alabjew (ur. 4 III 1986, Kazań)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.3. Aleksander Borysowicz Alabjew (ur. 8 VI 1894, Bratyłowo)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.1.4. Maria Borysowna Alabjewa (ur. 4 II 1898, Bratyłowo; zm. 26 XI 1964, Sobinka) ∞ Paweł Aleksandrowicz Abramow
2.1.1.2.1.1.1.1.1.4.2. Jekaterina Iwanowna Alabjewa (Zboromirska)
2.1.1.2.1.1.1.1.1.5. Cyryl Wasiljewicz Alabjew (1819-1 VII 1842) - absolwent Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego
2.1.1.2.1.1.1.1.1.6. Jekaterina Wasiliewna Alabjewa
2.1.1.2.1.1.1.1.1.7. Fedor Wasiljewicz Alabjew
2.1.1.2.1.1.1.1.2. Dmitrij Fiodorowicz Alabjew (zm. ok. 1830)
2.1.1.2.1.1.1.1.3. Marfa Fiodorowna Alabjewa
2.1.1.2.1.1.1.1.4. Eudokia Fiodorowna z Alabjewów Barszowa (1773-po 1863)
2.1.1.2.1.1.1.2. Natalia Iwanowna Alabjewa
2.1.1.3. Grigorij Dmitrijewicz Alabjew
2.1.1.3.1. Stefan Grigoriewicz Alabjew
2.1.2. Andriej Siemionowicz Alabjew (zm. 1620) ∞ Maria Andriejewna
2.1.2.1. Fiodor Andriejewicz Alabjew - wojewoda halicki (1633 r.)
2.1.2.2. Dmitrij Andriejewicz Alabjew
2.1.2.3. Grigorij Andriejewicz Alabjew (zm. przed 9 VI 1644) ∞ Wasilisa Borysowna Domozhirowa
2.1.2.3.1. Stepan Grigoriewicz Alabjew
2.1.2.3.2. Pelagia Grigoriewna Alabjewa ∞ Piotr Fiodorowicz Wołkoński

Heraldyka

Herb Olimpiego Andrejewicza Alabisa, 1578 r.
Herb Olimpiego Andrejewicza Alabisa, 1584 r.
Rubiesz Alabisów wg Bonieckiego, 1899 r.
Herb Alabis wg Ostrowskiego, 1897 r.
Herb z Departamentu Heraldycznego Senatu, 1798 r.
Wersja zatwierdzona, 1798 r.
Herb wg Sergieja Panasenko, 2020 r.

Najstarsze znane przedstawienie herbu Alabjewów pochodzi z Gniazda cnoty Bartosza Paprockiego z 1578 r., opisano go wówczas jako przynależny panu Alempiemu Andryiewicowi Alabiskowi z białoruskiej Mińszczyzny. Drugi, sześć lat młodszy wizerunek, zamieszczono w Herbach rycerztwa; tu Paprocki wprost opisuje godło jako odmianę herbu Wręby. Boniecki określa ów herb mianem Rubiesz (bądź Rubież), przedstawia też jego ujednolicony blazon: „Herb ich przedstawia w polu czerwonym nad trzema wrębami srebrnemi, strzałę srebrną o dwóch żeleźcach. W szczycie hełmu trzy pióra strusie". Ostrowski wskazuje jego odmienną wersję: „Alabis cz. Rubiesz odm. - W polu błękitnem nad trzema wrębami srebrnymi, ku dołowi stopniowo zmniejszającemi się, strzała srebrna żeleźcem do góry, u dołu rozdarta. Nad hełmem korona". W Rosji herb objawił się w związku z jego rejestracją w Departamencie Heraldycznym Rządzącego Senatu w 1798 r. We wniosku o jej dokonanie zamieszczono dość tradycyjną wersję godła. Departament zdecydował się odmienić je przekręcając ustawioną wcześniej w słup strzałę w pas. Tak samo postąpiono z dwoma towarzyszącymi jej grotami. Labry zyskały poprawne heraldycznie barwy, zaś pióra w klejnocie straciły przedstawione przez rodowców tynktury. Odmieniony herb został włączony w skład Wspólnego herbarza rodów szlacheckich Cesarstwa Wszechrosyjskiego. Rodzina posługuje się nim do dzisiaj. W 2020 r. Sergiej Panasenko zamieścił herb w swojej monografii - Herbarz. O przeszłości i teraźniejszości heraldyki (ros. Гербовник. О прошлом и настоящем геральдики).

Historia

Cerkiew Świętej Trójcy we wsi Arbuzowo - akwarela

Z tej rodziny pochodził Aleksander, który przeniósł się z Polski do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego za czasów Wasyla III (1505–1533); w zamian za służbę wojskową otrzymał majątek ziemski pod Muromiem. Miał on dwóch synów Afanazego i Fedosa (Fedora lub Fiedosieja). Afanazy zostawił po sobie Wenedykta zwanego Głową, tego w 1573 wspomniano w jednej z gramot opryczniny Iwana Groźnego. Po Wenedykcie zostali Sawa - poseł do Polski zabiegający o pozwolenie na przejazd moskiewskiego ambasadora do cesarza Karola V, Jakow Gołowin, Iwan, Andriej - często błędnie łączony z wojewodą Niżnego Nowogrodu i Wołogdy Andriejem Semenowiczem Alabjewem, oraz Mojżesz. Andriej miał synów trzech - Iwana, Michaiła i Siemiona zamieszkałych Borowsku.
Jakow Gołowin pozostawił po sobie Wasilija - fundatora drewnianej cerkwi ku czci Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej w Waulowie (spłonęła w 1729 r.) oraz stolnika Iwana Jakowlewa. Wasilij był ojcem Nikity, męża Mariny Timofiejewnej Saburowej - córki Timofeja i Kapitoliny. Żona wniosła do jego majątku Saburow, gdzie Nikita wzniósł dwór i stodoły, zmarł bezpotomnie. Po jego śmierci wieś przejął krewny - książę Grigorij Afanasjewicz Kozłowski (1646-1701 r.). Iwan Jakowlew ze swej małżonki Kseni Stepanownej Teljakowskiej zostawił Aleksieja i pułkownika Afanasija, ojca Marii Majkowej i Felicyty księżnej Urusowej. Aleksiej doczekał się syna Wasilija - porucznika i budowniczego cerkwi św. Aleksandra Świrskiego w Waulowie (1767 r.). Wasilij był ojcem Aleksandra (1746-1822) gubernatora tobolskiego. Ten ze swą małżonką Anną Andriejewną Nowikową (zm. 1813) doszedł dzieci dziewięciorga Anny, Wasilija, Eudokii, Jekateriny, Aleksandra, Elżbiety, Sofii, Warwary i Natalii. Wasilij zostawił po sobie Nikołaja - absolwenta Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, przyjaciela znanego filozofa Borysa Cziczerina. Dnia 20 VIII 1840 r. Aleksander Aleksandrowicz wszedł w związek z Jekaterina Aleksandrowną Rimską-Korsakową - małżeństwo to okazało się bezdzietne. Aleksander nie zszedł jednak bezpotomnie, z poprzedniego związku zostawił syna Aleksandra - wicekonsula w Gdańsku (1901 r.).
Druga linia pochodzi od Fedosa Aleksandrowicza i jego syna Siemiona. Ten od 1535 r. począwszy służył u Iwana IV. Car uczynił go wojewodą w Astrachaniu (1543 r.), wysłał także w poselstwo do Nogajów i na Krym. Jego pozycja była wysoka - w latach 1559-1564 dowodził gwardią, w 1568 r. towarzyszył carowi w Tuszynie. Łaska Iwana była jednak ulotna, we wrześniu tego samego roku Simona znajdujemy na listach gwardzistów straconych przez cara. Musiał zostać zamordowany między 22 III, a 11 IX. Zostawił po sobie dwóch synów Dmitrija i Andrieja. Dmitrij był wojewodą w Drogubuszu (1587 r.), w latach 1589-1600 pełnił funkcję urzędnika w Niżnym Nowogrodzie. Synami Dmitrija byli Iwan, Piotr - wojewoda we Włodzimierzu (1633-1635 r.) i Grigorij. Iwan zostawił po sobie syna Iwana wojewodę kaukaskiego przy carze Aleksym Michajłowiczu, Grigorij - Stefana - stolnika przy Michale Fiodorowiczu i Aleksym Michajłowiczu. Piotr z Pelagii Połtiewy zostawił syna Nikitę, Nikita Siemiona wojewodę tulskijego (1687 r.). Syn Siemiona nosił imię Iwan, był ojcem Fiodora i Natalii - właścicielki wsi Bratiłowo w obwodzie włodzimierskim.
Fiodor Iwanowicz mieszkał w Wołogdze na rogu ulicy Błagowieszczenskaja w pobliżu Soboru Zwiastowania Matki Bożej, pełnił funkcję urzędnika V klasy przy Ministrze Spraw Wewnętrznych, uzyskał rangę rzeczywistego radcy stanu i asesora kolegialnego. Posiadał majątki w okolicy Niżnego Nowogrodu, Briańska i Kazania (1767-1770 r.). W 1804 r. zwrócił się do metropolity włodzimierskiego i suzdalskiego Ksenofonta, z prośbą pozwolenie na budowę murowanej cerkwi w Arbuzowie na miejsce dwóch wcześniejszych drewnianych, będących już wówczas w stanie całkowitej ruiny. Ze swej małżonki Awdotii Fiodorownej Szuszeriny doczekał się czwórki dzieci - Wasilija, Dmitrija, Marfy i Eudokii. Dmitrij mieszkał w Wołogdze, przy ul. Zwiastowania.
Asesor kolegialny Wasilij Fiodorowicz kontynuował rozpoczęte przez ojca prace nad cerkwią Świętej Trójcy w Arbuzowie. Świątynię budowano w dwóch etapach. Najpierw wzniesiono dwie kaplice z refektarzem, które konsekrowano 20 X/2 XI 1809 r. Główna świątynia powstawała dłużej. Całość została konsekrowana dopiero w 1829 r. w święto Trójcy Przenajświętszej. Sakramentu dokonał biskup włodzimiersko-suzdalski Parteniusz (10 VIII 1782-5 VIII 1853). Wasilij wszedł w związek małżeński z Jekateriną Iwanowną Selifontową (ur. 6 VIII 1784), córką Iwana Osipowicza, z tego małżeństwa pochodzili Aleksandra, Warwara, Nikołaj, Iwan, Cyryl, Jekaterina i Fedor. Aleksandra w 1832 r. wyszła za oficera olwiopolskiego pułku huzarów Aleksieja Nikołajewicza Kirejewa (1812-9 III 1849), Warwara za por. Arkadija Siergiejewicza Leskowa (ur. 26 I 1797) - uczestnika pierwszej rosyjskiej wyprawy antarktycznej z lat 1819—1821. Jego imię po dziś dzień nosi Wyspa Leskowa w archipelagu Sandwich Południowy. Iwan ze swej małżonki Natalii Pawłownej Chwoszczynskiej (zm. 6 XI 1911), córki Pawła Kesarewicza i Warwary Aleksandrownej Jarosławowej, doczekał się dwójki dzieci - Borysa i Jekateriny Zboromirskiej. Borys (24 VII 1860-1 II 1919), ze swej małżonki Marii Władimirownej Akinfowej (1865-1932) pozostawił Fiodora, Nikołaja, Aleksandra i Marię. Byli to ostatni dziedzice we wsi Bratyłowo w parafii Arbuzów. W 1925 r. walne zebranie mieszkańców wsi zażądało szybkiego wysiedlenia Alabjewów z resztek majątku i przekazania działek ludowi pracującemu. 22 VIII 1927 r. właściciele zostali wywłaszczeni i wysiedleni. Osiedli w Sobince, w domu przeznaczonym do tej pory dla służby.
Nikołaj - weteran wojny domowej i prawnik - osiadł w Humaniu. Ok. 1914 r. ożenił się po raz pierwszy - jego wybranką była Wiera Wasiliewna Czeredina - córka adwokata, z małżeństwa tego pochodził Gieorgij - starszy porucznik gwardii. Przed 1920 r. małżeństwo rozpadło się - 21 IV 1925 r. Nikołaj wszedł w kolejny związek, tym razem z Marią Polikarpowną Zagulajewą. Z tego małżeństwa pochodziła Zoja Nikołajewna - małżonka Jurija Denisowicza Strychara (29 IX 1924-23 III 1993). Maria Borysowna pozostała w Sobince, wyszła za mąż za robotnika fabrycznego Pawła Aleksandrowicza Abramowa. Miała nadzieje, że będzie on w stanie zapobiec wyburzeniu kościoła Świętej Trójcy – z sukcesem. Maria zmarła 1964 r., w domu w Sobince przechowała dokumenty, portrety, fotografie i pamiątki rodzinne, które po zmianie systemu trafiły do archiwów.
Gieorgij Nikołajewicz ze swej małżonki Iraidy Iljinicznej Smolewej pozostawił dwóch synów - Pawła i Siergieja. Dzieci Pawła i jego małżonki Tamary Pawłownej Demidowej noszą imiona Natalia i Jewgienij. Siergiej - działacz partii Jedna Rosja, deputowany do Zgromadzenia Narodowego (Il Tumen) Republiki Sacha w Jakucji oraz dyrektor zakładu wydobywczo-przetwórczego Niurba spółki Alrosa, ze swą małżonką Tatianą Iwanowną Almosową mają córkę - Anastazję. Zoja Nikołajewna zostawiła po sobie jednego syna - Aleksandra Jurjewicza Alabjewa - zachował nazwisko matki. Zmarły w 2014 r. Aleksander poświęcił długie lata zgłębianiu historii swojej rodziny - wiele zawartych tu informacji pochodzi właśnie od niego.
Zmarły w 1620 r. Andriej Siemionowicz Alabjew - wojewoda niżnonowogrodzki - ze swej małżonki Marii Andriejewnaej miał trzech synów - Fiodora - wojewodę halickiego (1633 r.), jeleckiego (1638-1640 r.) i Ufy (1645-47 r.), posła do Nogajów w 1636 r.; Dmitrija - wymienianego w Obrazie wojska rosyjskiego stającego przeciwko Dymitrowi Samozwańcowi I w 1604 r.; oraz Grigorija - wojewodę w Ufie (1613 r.), Rylsku (1615 r.), Wołchowie (1619-1620 r.), Putywlu (1622-1623 r.) i Wiaźmie (1625 r.). Ten ostatni ze swej małżonki - Wasilisy Borysownej Domozhirowej pozostawił Stepana i Pelagię Wołkońską.

Uruski

ALABIS h. RUBIEŻ. Paprocki w herbach rycerstwa pisze: „herbu Rubiesz używają domy znaczne, jak Alampi, Andryewicz, Alabis w pow. mińskim i innych wiele", co Niesiecki zrozumiał, że tego herbu Rubiesz są trzy domy Alampi, Andryewicz i Alabis, mnie jednak zdaje się, iż Paprocki chciał powiedzieć, że ten herb brał Olimpi (Alampi) Andryewicz (syn Andrzeja), Alabis i innych wiele rodzin, jakoż ani rodziny Alampi, ani Andrzejowicz nie znajduje się w żadnym z dokumentów urzędowych. Alabisowie zaś byli na rusi Białej jeszcze w XVII stoleciu, z nich Mikołaj w wojew. witebskiem 1692 r.

Ciechanowicz

ALABIEW herbu Alabis. Pochodzili z Mińszczyzny, gdzie używali odmiany nazwiska Alabiewicz. Wydaje się, że to właśnie o Alabiewiczach zaznacza krótko Bartosz Paprocki w 1584 roku w dziele O herbiech książąt i rycerstwa Wielkiego Księstwa Litewskiego: „Wrębów klejnotu takim kształtem używają domy znaczne, jako Alampi Andyewicz Alabis w powiecie mińskim, i inszych wiele”. Poza tym nie spotyka się wzmianek o nich w dawnych źródłach polskich, litewskich czy białoruskich. Jednak po odgałęzieniu się na Rosję ta rodzina zasłynęła tam całym szeregiem znakomitych jednostek, wielce dla tego kraju zasłużonych, co podkreślają z naciskiem tamtejsze dzieła genealogiczne. Obszczij gierbownik dworianskich rodow Wsierossijskoj Imperii (cz. 1, s. 70) stwierdza: „Predok Alabjewów Aleksandr wyjechał w Moskwu k Wielikomu Kniaziu Wasilju Iwanowiczu iz Polszi i żałowan w Muromskom ujezdie dieriewniami…” Podobnież A. Bobrinskij pisze: „Przodek familii Alabjewów, Aleksander, wyjechał do Moskwy do wielkiego kniazia Wasyla Iwanowicza z Polski i otrzymał w nadaniu wsie w powiecie muromskim. Potomkowie tego Aleksandra, Alabjewowie, rosyjskiemu tronowi dworzańskie służby świadczyli jako stolnicy i w innych godnościach i nagradzani byli od gosudarów w 1573 i innych latach majątkami”. O tym rodzie informuje również Piotr Dołgorukow (Rossijskaja rodosłownaja kniga, Petersburg 1857, cz. IV, s. 239): „Przodek ich, Aleksander, wyjechał z Polski na początku XVI wieku i obdarzony został przez wielkiego kniazia Wasilija Joannowicza wsiami w powiecie muromskim”. Później piastowali Alabjewowie godności wojewodów rosyjskich, stolników carskich, senatorów; byli dyplomatami, sędziami, wynalazcami, twórcami kultury. Profesor L. M. Sawiołow podaje o początkach tej rodziny co następuje: „Pochodzą od Aleksandra Alabjewa, który wyjechał z Polski do Rosji na początku XVI st. i otrzymał w nadaniu majątki w powiecie muromskim; wnuk Aleksandra, Sawa Michajłowicz Alabjew został w 1537 r. wysłany do Polski po „opasnuju gramotu” dla rosyjskiego poselstwa do cesarza Karola V. Synowie Sawy, Iwan, Michaił i Siemion, siedzieli na Borowsku. Później reprezentanci tego rodu byli wojewodami w Dorohobużu, Niżnim Nowgorodzie, Muromie, Wołogdzie, Rylsku, Bołchowie, Putywlu, Starodubie, Haliczu, Jelcu, Ufie, Terkach. Spokrewnili się m. in. z kniaziami Łobanowami Rostowskimi, posiadali majątki w powiecie moskiewskim, kurskim, briańskim i innych”. (L. M. Sawiołow, Rodosłownyje zapisi, Moskwa 1906, t. 1, s. 50-51). Podobną informację zawiera także Encikłopiediczeskij Słowar Brockhauza i Efrona (Petersburg 1890, t. I-A, s. 597), który podaje: „Alabjewowie. Pochodzą od Aleksandra A., który wyjechał z Polski do Rosji na początku XVI wieku. A. został obdarowany przez wielkiego kniazia Wasilija Iwanowicza wsiami w powiecie muromskim. Alabjewowie służyli w charakterze wojewodów, stolników i jeden z nich, Grigorij Andriejewicz, był posłem w 1631 r. w Niderlandach. W XVIII w. Iwan Wasiljewicz był senatorem, prezydentem Berg- Kolegium, głównym dyrektorem korpusu górniczego… Zmarł w 1823 r.” Najbardziej słynnym reprezentantem tej rodziny jest Aleksander Alabjew (1787-1851), znakomity kompozytor rosyjski, autor oper, wodewilów i operetek, ale przede wszystkim – wielu (ponad 150) pieśni i romansów, w tym znanego na całym świecie „Słowika”. Warto chyba jeszcze dodać, że twórca ten współpracował ściśle z A. Wierstowskim i M. Wielhorskim, dwoma innymi kompozytorami rosyjskimi polskiego pochodzenia.

ALABJEWICZ (Alabievicius) herbu Korczak odm. Rodzina osiadła w XVI-XVII w. na Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej, lecz niezapisana niczym wybitnym w dziejach Polski. Zródła archiwalne donoszą np. o szlachcicu ze Słonimia mającym na imię Filipiec Marcinowicz Alabjewicz, żyjącym około roku 1555 (AWAK, t. XXII, s. 21). Wydaje się, ze to właśnie o Alabjewiczach informuje krótko Bartosz Paprocki w 1584 roku w dziele O herbiech książąt i rycerstwa Wielkiego Księstwa Litewskiego: „Wrębów klejnotu takim kształtem używają domy znaczne, jako Alampi Andyewicz Alabis w powiecie mińskim, i inszych wiele”. Poza tym nie spotyka się wzmianek o nich w dawnych źródłach polskich, litewskich czy białoruskich. Po odgałęzieniu się na Rosję rodzina ta zasłynęla tam całym szeregiem znakomitych postaci, wielce dla tego kraju zaslużonych, co podkreślają z naciskiem tamtejsze dzieła genealogiczne. Obszczij gierbownik dworianskich rodow Wsierossijskoj Imperii (cz. 1, s. 70) informował: Predok Alabjewów Aleksandr wyjechał w Moskwu k Wielikomu Kniaziu Wasilju Iwanowiczu iz Polszi i atowan w Muromskom ujezdie dieriewniami. Podobnie A. Bobrińskij pisał: „Przodek familii Alabjewów, Aleksander, wyjechał do Moskwy do wielkiego kniazia Wasyla Iwanowicza z Polski i otrzymał w nadaniu wsie w powiecie muromskim. Potomkowie tego Aleksandra, Alabjewowie, rosyjskiemu tronowi dworzańskie slużby świadczyli jako stolnicy i w innych godnościach i nagradzani byli od gosudarów w 1573 i innych latach majątkami”. O tym rodzie wspominał również Piotr Dołgorukow (Rossijskaja rodoslownaja kniga, Petersburg 1857, cz. IV, s. 239): „Przodek ich, Aleksander, wyjechał z Polski na początku XVI wieku i obdarzony został przez wielkiego kniazia Wasilija Joannowicza wsiami w powiecie muromskim”. Później piastowali Alabjewowie godności wojewodów rosyjskich, stolników carskich, senatorów; byli dyplomatami, sędziami, wynalazcami, twórcami kultury. Profesor L. M. Sawiołow podaje o początkach tej rodziny: „Pochodzą od Aleksandra Alabjewa, który wyjechał z Polski do Rosji na początku XVI stulecia i otrzymał w nadaniu majątki w powiecie muromskim; wnuk Aleksandra, Sawa Michajłowicz Alabjew, został w 1537 r. wysłany do Polski po opasnuju gramotu dla rosyjskiego poselstwa do cesarza Karola V. Synowie Sawy, Iwan, Michaił i Siemion, siedzieli na Borowsku. Później reprezentanci tego rodu byli wojewodami w Dorohobużu, Niżnim Nowgorodzie, Muromie, Wołogdzie, Rylsku, Bołchowie, Putywlu, Starodubie, Haliczu, Jelcu, Ufie, Terkach. Spokrewnili się m.in. z kniaziami Łobanowami Rostowskimi, posiadali majątki w powiecie moskiewskim, kurskim, briańskim i innych” (L. M. Sawiolow, Rodosiownyje zapisi, Moskwa 1906,1.1, s. 50-51). Podobną informację zawiera także Encikłpiediczeskij słowar Brockhausa i Efrona (Petersburg 1890, t. I-A, s. 597): „Alabjewowie. Pochodzą od Aleksandra A., który wyjechał z Polski do Rosji na początku XVI wieku. A. został obdarowany przez wielkiego kniazia Wasilija Iwanowicza wsiami w powiecie muromskim. Alabjewowie siużyli w charakterze wojewodów, stolników i jeden z nich, Grigorij Andriejewicz, byt posłem w 1631 r. w Niderlandach. W XVIII w. Iwan Wasiljewicz był senatorem, prezydentem Berg-Kolegium, glównym dyrektorem korpusu górniczego (...) Zmarł w 1823 r.” Najbardziej słynnym reprezentantem tej rodziny był Aleksander Alabjew (1787-1851), znakomity kompozytor rosyjski, autor oper, wodewilów i operetek, ale przede wszystkim wielu (ponad 150) pieśni i romansów, w tym znanego na całym świecie Słowika. Warto jeszcze dodać, że twórca ten współpracowat ściśle z A. Wierstowskim i M. Wielhorskim, dwoma innymi kompozytorami rosyjskimi polskiego pochodzenia.

Galeria

Galeria

Linki

Źródła

B. Paprocki, Gniazdo cnoty zkąd herby rycerstwa sławnego Królestwa Polskiego, Kraków 1578, str. 1193.
B. Paprocki, Herby rycerztwa polskiego na pięcioro xiąg rozdzielone, Kraków 1584, str. 680.
J. Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, z. 1, cz. 2, Warszawa 1897, str. 10.
A. Boniecki, Herbarz polski, t.1, Warszawa 1899, str. 27.
S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 1, Warszawa 1904, str. 21.
J. Starykoń-Kasprzycki, M. Dmowski, Polska encyklopedia szlachecka t. 4, Wykazy polskich rodzin szlacheckich t. 1, Warszawa 1936, str. 93, 98.
J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego: (A-D). t. 2, Rzeszów 2001 str. 14-15.
J. Ciechanowicz, Rody Szlacheckie Imperium Rosyjskiego pochodzące z Polski (A-K). t. 1, Warszawa 2006 [3]
Андрей Венедиктович Алябьев [w:] Hrono.ru [4]
Алябьевы [w:] Bogorodsk-noginsk.ru [5]
Алябьевы: древо рода (фрагмент); [w:] Rgfond.ru [6]
Gerbovnik.ru [7]
Ru.rodovid.org [8]
Lubovbezusl.ru[9][10]