Barbara z Klopmannów Wereszczyńska
_(2).jpg)
Barbara z Klopmannów Wereszczyńska h. Klopmann (ur. 1718) - córka Krzysztofa Wilhelma z Kryniczyna (zm. po 1728) i Elżbiety Weroniki Manteuffel-Szoege - wcześniej wdowy po płk Janie Klopmanie (zm. 1710), siostra Zofii Barbary (ur. 19 XII 1710 w Kryniczynie), Jana Reinholda (1713-1750), Ottona Jerzego (1715-1775) - męża Rozalii Świerczyńskiej (ur. 1720), z której Wilhelm, Eleonora Ryxen i Otton Filip, Eleonory Elżbiety Doroty Grothus (20 V 1716-29 V 1781) - żony Hermana Ernsta von Grotthussa (3 IX 1714-04 IV 1760), z którym doczekała się czwórki dzieci - Krzysztofa Ottona, Sybilli Barbary Bystram, Jana Hermana i Julianny Aleksandryny, Jana Antoniego (ur. 29 VI 1717 w Kryniczynie) oraz Eufrozyny Weroniki Straszewicz (1791-po 26 IV 1760) - żony Tomasza h. Odrowąż (ok. 1713-17 XI 1753 w Nowym Mieście) - matki kasztelanowej inflanckiej Eleonory Korwin-Kossakowskiej, kasztelana upickiego Michała Straszewicza i podkomorzego upickiego Józefa Straszewicza. Żona starosty kurklewskiego Franciszka Wereszczyńskiego, matka szambelana JKM Krzysztofa Wereszczyńskiego i starosty sądowego upickiego Józefa Wereszczyńskiego.
|
Sprawy sądowe
Wereszczyńska przeciwko Łuczkom 26 V 1769
Dnia 26 V 1769 r. Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego wydał dekret w sprawie, reprezentowanej przez generała JKM powiatu upickiego Antoniego Soionowicza, Barbary z Klopmannów Wereszczyńskiej starościny kurklewskiej i jej dzieci przeciwko Janowi Łuczkowi Pasierzbowi h. Abdank - pisarzowi wiłkomierskiemu i jego macosze Felicjannie z Lachnickich Łuczkowej. Sąd podtrzymał w nim poprzedni dekret grodzki z 27 III 1766 r. uznając Łuczków za upadłych w rzeczy i okładając ich infamią. Zobowiązał wspomnianych także do zapłaty dwóch tysięcy siedmiuset osiemdziesięciu czterech złotych polskich na rzecz Wereszczyńskiej i poniesienia dodatkowych trzystu złotych na pokrycie kosztów sądowych.
Wereszczyńska z synami przeciwko Muśnickiemu 1780
W roku 1780 Barbara, wraz z synami Krzysztofem i Józefem, zaskarżyła dekret Ziemstwa Upickiego 31 X 1777 r. w sprawie dóbr Giminiany, których trzy części miały zostać już 7 IV 1762 r. zapisane i darowana Wereszczyńskiej przez starostę moskwitelskiego Tadeusza Muśnickiego. 19 IV tego samego roku Muśnicki wziął także od Wereszczyńskiej tysiąc jedenaście talarów pod zastaw tychże części. Nie mogąc dojść swoich należności Barbara pozwała starostę przed sąd kapturowy, którego dekret otrzymała 19 VI 1764 r. Dnia 11 III 1765 r. wydany został wyrok dylacyjny odkładający sprawę w czasie. Po upływie terminu Muśnicki nie stawił się na rozprawie i pozwolił na wykonanie wyroku 13 XII 1771. Wkrótce oskarżył jednak Wereszczyńskich o bezprawne usunięcie go z Giminian, na co sąd ziemski przystał wydając zaskarżane postanowienie 31 X 1777 r.
Wereszczyńska z Tyzenhauzem 22 IX 1781
Zapis z dnia 22 IX 1781 r. świadczy o sprawie o dobra Kamionka w powiecie grodzieńskim toczoną między starościną kurklewską Wereszczyńską, a podskarbim nadwornym Wielkiego Księstwa Litewskiego Antonim Tyzenhauzem h. Bawół.
Wereszczyńska z konsukcesorami Tyzenhauza 15 IX 1786
Dnia 15 IX 1786 r. wydana została decyzja w sprawie Barbary Wereszczyńskiej z konsukcesorami Antoniego Tyzenhauza podskarbiego nadwornego litewskiego - Chomińskimi, Ignacym Tyzenhauzem i Grabowskim. Jej kopia w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Archiwum Tyzenhauzów - częściowo nieczytelna.
Źródła
C. A. Klingspor, Baltisches Wappenbuch : Wappen sämmtlicher den Ritterschaften von Livland, Estland, Kurland und Oesel zugehöriger Adelsgeschlechter, Sztokholm 1882
K. Estreicher, Bibliografia Polska: stólecie XVIII.. spis chronologiczny, Tom 9, Kraków 1886
Repozytorium Cyfrowe Poloników - http://repcyfr.pl/dlibra
Wielka genealogia Minakowskiego - https://wielcy.pl/
https://geni.com/