Barzi

Z Korczak Pro Memoria
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Barzi (Barzy) h. Korczak - małopolska rodzina szlachecka z Błoźwicy i Wiśnicza. Pierwszym znanym jej przedstawicielem był Dworsek Derszniak z Rokitnicy. Początkowo posługiwali się nazwiskiem o pisowni "Błożwi". Rodzina posiadała majątki na Podgórzu, pisali się z Białobok, Błożwi, Orzowic, Białoboków, czy Rokitnicy, później też z odziedziczonego po Kmitach Wiśnicza. Andrzej Barzi około 1460 r. otrzymał od Kazimierza Jagiellończyka przywilej wykupu królewszczyzny Kniażyce na Rusi Czerwonej. W 1463 r. trzej bracia Hinko (Henryk), Mikołaj i Piotr Barziowie, do społu z innymi polskimi szlachcicami, napadli na północne Wę­gry i opanowali tam kilka zamków, między innymi Bukowiec, w któ­rym obwarowawszy się, toczyli wojnę partyzancką z królem Ma­ciejem Korwinem, za poparciem polskiego monarchy.

Genealogia

Dworsek Derszniak z Rokitnicy
1. Derszniak z Rokitnicy
1.1 Chodko Derszniak - od niego Derszniakowie h. Korczak
1.2 Szymon Mikołaj Jan Sienko Barzi ∞ Anna
1.2.1. Jan Barzi z Orzowic ∞ Duchna Anna Bybelska h. Korczak
1.2.1.1. Jan Barzi
1.2.1.2. Mikołaj Barzi
1.2.1.3. Henryk Barzi
1.2.1.4. N. Barzi ∞ N. h. Bończa
1.2.1.4.1. Andrzej Barzi (zm. 1538) ∞ Elżbieta Odnowska ∞ Anna Sobieńska-Kmita h. Śreniawa
1.2.1.4.1.1. Piotr Barzi (zm. 24 X 1569; syn Elżbiety) ∞ Katarzyna Pietuch-Dziaduska h. Jelita
1.2.1.4.1.1.1. Piotr Barzi
1.2.1.4.1.1.2. Stanisław Barzi
1.2.1.4.1.1.3. Zofia Barzi ∞ Stanisław Łaszcz-Nieledewski h. Prawdzic
1.2.1.4.1.2. Stanisław Barzi (1529-9 XI 1571, Kraków; syn Anny) ∞ Dorota Goryńska h. Poraj ∞ Katarzyna Tęczyńska h. Topór
1.2.1.4.1.2.1. Jan Andrzej Barzi (syn Katarzyny)
1.2.1.4.1.3. Andrzej Barzi (syn Anny) ∞ N. Padniewska h. Nowina (córka Mikołaja i Agnieszki Brudzińskiej h. Prawdzic)
1.2.1.4.1.4. Erazm Barzi (syn Anny) ∞ N. Drzewicka h. Ciołek (córka Adama zmarłego w 1569)
1.2.1.4.1.5. Katarzyna Barzi (córka Anny) ∞ Stanisław Herburt-Dobromilski h. Herburt
1.2.1.5. Stanisław Barzi
1.2.2. Jacek Barzi
1.2.3. Rampsz Barzi
1.2.4. Aleksander Barzi
2. Hleb
2.1 N. Derszniak (Sienko z Siennowa?) - od niego Siennowscy h. Korczak

Boniecki

Derszniak Dworskowicz świadczy we Lwowie 1378 r. (AGZ. VIII). Chodko, syn jego, komornik królewski, otrzymał 1394 r. nową przyłbicę od króla za 2 grz. Drugim synem Derszniaka musiał być Seńko, alias Mikołaj z Orzowic i Białoboków, żonaty z Anną, bo 1438 r. nazwany jest stryjem Jana Derszniaka z Rokitnicy, który musiał być znów synem Chodka Derszniakowicza. Rampsz, syn Seńka, nazwany 1454 r. rodzono-stryjecznym bratem tegoż Jana Derszniaka (AGZ. VIII. 955 i 4388). Sieńko alias Mikołaj z Orzowic, sprzedał synowi swemu Janowi Barzi Orzowice i Białoboki w 1445 r. a Jan obowiązał się wypłacić bratu swemu Jackowi dwadzieścia Marek. Oprócz tych dwóch, miał jeszcze Mikołaj z Orzowic synów, Rampsza i Aleksandra. W 1460 r. Jan z Błożwi, Rampsz z Białobok i Aleksander z Orzowic, bracia rodzeni, zrzekają się opieki nad dziećmi Derszniaka, na rzecz pozostałej po nim wdowy Elżbiety. Jan, syn Mikołaja, żonaty z Duchną, alias Anną Bybelską, która na mocy działu zeznanego z rodzeństwem w 1441 roku otrzymała Błożew, Burniewice i Stołbice. Miał z nią synów czterech. W 1461 r. tenże Jan z najstarszym synem Janem, który ręczy za braci swoich: Mikołaja, Henryka i Stanisława, układa się z Bybelskimi (AGZ. XIII). Henryk, dowódca załogi polskiej w Bukowcu, wydał ją Maciejowi królowi węgierskiemu 1474 r. (Dług.). Był on następnie wojskim żydaczowskim 1493 r., w którym nabył Bolszowce od siostrzeńca swego Andrzeja Wapowskiego (Arch. Sang. II.). W 1478 r. Kazimierz Jagiellończyk skazał Henryka i Stanisława Barzich, na złożenie wadium w sprawie z dziedzicami Bybła (AGZ. I). Stanisław w 1504 r. zwolniony od wyprawy wojennej (M. 20 f. 258). Po jednym z synów Jana i Anny Bybelskiej, urodzony z Bończówny, szedł Andrzej, podkomorzy przemyski i wojski medycki, zmarły 1538 r. Z Elżbiety Odnowskiej, wdowy po Jakóbie Paniewskim, miał syna Piotra, a z Anny Kmicianki, wojewodzianki ruskiej, wdowy po Jakóbie Kobylańskim, pozostawił synów: Stanisława, Andrzeja, Erazma i córkę Katarzynę, żonę Stanisława Herburta (M. 37 f. 370; 46 f. 83; 113 f. 319). Andrzej, sekretarz królewski, surrogator, t. j. zastępca starosty lwowskiego brata swego w 1569 r. (AGZ. X). Erazm w 1575 r. sprawował opiekę nad dziećmi brata Piotra (M. 11l f. 299; 113 f. 132 i 318). Obaj brali spadek po Kmitach (M. 120 f. 360). Piotr w 1553 r. otrzymał od wuja swego, Mikołaja Odnowskiego Odnów i Sulimów (M. 83 f. 227). W 1557 r. będąc sekretarzem królewskim, otrzymał Nowesioło (M. 91 f. 17). W 1558 r. starosta lwowski, w 1562 r. kasztelan przemyski. W 1565 r. wysłany został w poselstwie do Papieża i króla hiszpańskiego, a zastępcą jego na zamku lwowskim został mianowany Siemuszowski, podstarości (AGZ. X). Z Katarzyny Dziaduskiej pozostawił synów, Piotra i Stanisława, oraz córkę Zofię, nad którymi sprawował opiekę stryj ich Erazm (M. 96 f. 96; 113 f. 132 i AGZ X 2328, 2335 i 2336). Zofia wyszła za Stanisława Łaszcza z Neledwi i zmarła w 1607 r. ostatnią swego rodu, o czem pomnik wystawiony jej w Uchaniu wspomina. Stanisław, dziedzic Wiśnicza, wraz z braćmi, Andrzejem i Erazmem, zapisał się w 1554 r. na kompromis z sukcesorami Kmitów, w sprawie o dobra Szczebrzeszyńskie (M. 86 f. 172). W 1557 r., będąc sekretarzem królewskim, otrzymał ekspektatywę na starostwo grodeckie (M. 90 f. 176). W 1562 r. starosta śniatyński, w 1568 r. marszałek nadworny koronny, w 1570 r. wojewoda i starosta krakowski, umarł w 1571 r., jak podał z nagrobka Starowolski, a podług Hejdensztejna w 1572 r. Pierwszą żoną Stanisława była Katarzyna Tęczyńska, wojewodzianka sandomierska, wdowa po Janie Bonarze, z której syn Jan; drugą Dorota z Ojrzanowa Goryńska, wojewodzianka mazowiecka, wdowa po Kasprze Mińskim, wojskim warszawskim (M. 100 f. 174; 109 f. 444 i 111 f. 259). Dorota z Goryńskich, wdowa po Stanisławie, ustąpiła dożywocia zapisanego jej na dobrach mężowskich pasierbowi swemu, Janowi Barzi (M. 111 f. 325). Jan v. Jan Andrzej, fundator kościoła w Xiążu, żył jeszcze w 1583 r., w którym sprzedał Babicę, Bachów, Brzoskę i Sufczyn Herburtom (M. 124 f. 75; Zap. Lub. 3 f. 310; Perp. Czers. 13. Oblata erekcyi kościoła w Xiążu z 1678 r. )i na nim, jako też na braciach jego stryjecznych, Piotrze i Stanisławie, ród ten wygasł. Stanisław był podczaszym przemyskim 1597 r.

Uruski

BARZY h. KORCZAK. Senatorowie w rodzinie: Piotr, kasztelan przemyślski 1562 r., umarł 1571 r., Stanisław, marszałek nadworny koronny 1566 - 1570 r., wojewoda krakowski 1570 r„ um. 1571 r. Zamożna w XV i XVI stoleciach małopolska rodzina, pisała się z Błożwi, majątku na Podgórzu, następnie zaś z Wiśnicza, odziedziczywszy ten majątek po Kmitach. Andrzej około 1460 r. otrzymał przywilej od Kazimierza IV na wykupno królewszczyzny Kniażyce, na Rusi Czerwonej; w 1463 r. trzej bracia Hinko (Henryk), Mikołaj i Piotr Barzowie, związawszy się z niektórą szlachtą polską na wzajemną pomoc i działanie, napadli na północne Węgry i opanowali w nich kilka zamków, a między innemi Bukowiec, w którym obwarowawszy się, za wiadomością i poparciem króla Kazimierza IV, toczyli partyzancką wojnę z zaciętym nieprzyjacielem Polski, królem Maciejem Korwinem. Andrzej, podkomorzy przemyślski 1536 r., z żony Elżbiety Odnowskiej, miał syna Piotra, kasztelana przemyślskiego i starostę lwowskiego 1569 r., ulubionego domownika Zygmunta Augusta, który używany był od tego monarchy w misyach dyplomatycznych, i posłując do Hiszpanii, umarł w drodze w Medyolanie 1571 r., z żony Katarzyny Dziaduskiej, zostawił potomstwo, lecz to wprędce zeszło ze świata; jego bracia Andrzej, starosta lwowski 1570—1572 r. i Stanisław, urodzeni z drugiej żony Anny Kmita, wojewodzianki krakowskiej. Stanisław, z marszałka nadwornego koronnego, wojewoda krakowski, odziedziczył ogromny majątek, a między innemi Wiśnicz, bogaty też był i z siebie i dwóch swych żon, Tęczyńskiej i Doroty Goryńskiej, wojewodzianki mazowieckiej, um. 1571 r., wkrótce przecież po jego śmierci, dwaj jego synowie, Jan i Stanisław, stracili większą część spuścizny ojcowskiej, obydwaj bezdzietni i z tego domu ostatni.

Niesiecki

Barzi herbu Korczak. Jeszcze za Antonina Piusa Cesarza Rzymskiego w Perużu kwitnęła familia Barzich , nie tylko w bogactwa , ale i w wysokie godności , w tym tam kraju rozrosła a co największa , krwią męczeńską uszlachciona w Świętym Konstancyuszu biskupie Perużańskim , w roku po narodzeniu chrystusowem setnym pięćdziesiątym , którego pamiątkę kościół Boży , dwudziestego dziewiątego dnia Stycznia w Martyrologium obchodzi. Bollandus zaś in Actis Sanctorum , tegoż dnia z różnych bardzo dawnych autorów , kilka żywotów jego kładzie do którego czytelnika odsyłam , tam jawnie znajdziesz , że ten Święty Męczennik z domu był Barzich , wielce godnego. Ani się temu nie będzie nikt dziwował , że z takiej starożytności familią tę wywodzę , kto się dobrze przypatrzy Korczaków dawności , nie tylko w Polszcze , ale i po innych królestwach , rozplenionej, o czym i ja mówić będę pod herbem Korczak.

Takbym tedy rozumiał , że z Peruża do Polski za jakąś rewolucyą czasu przenieśli się Barzowie , od których potem Dereszniakowie swój początek wzięli: pisali się zaś najprzód Bloczwi, wkrótce i z Wiśnicza, luboć ten nie długo u nich gościł, bo się w dom Lubomirskich kupiony przeniósł.
Henryk, Mikołaj, Piotr bracia rodzeni ,Bukowicę podali Maciejowi Królowi, o czem Długosz i inni Historycy nasi. Stanisław wojewoda krakowski i starosta, któremu i Śniatyńskie potem w zasługach dano z Bloczwi na Wiśniczu dziedzic, a przedtem marszałek nadworny koronny z którym tytułem podpisał unią Podlasia z Koroną.Constitut.1569. folio. 154.Urodzony był z Kmicianki córki Stanisława Kmity wojewody Bełzkiego , siostry Piotra Kmity wojewody Krakowskiego i marszałka wielkiego koronnego , ten gdy bezpotomnie żyjąc , ostatni z Kmitów Śreniawczyków imię i chwałę zakończył , siostrzeńcom swoim i temu Barzemu Stanisławowi , obszerną zostawił sukcessyę , a w niej Wiśnicz. Był to senator owych zepsowanych czasów od herezyi w katolickiej wierze nieprzełamany, pobożnością, roztropnością i miłością ojczyzny wszystkim zalecony , rok ledwo na województwie Krakowskiem zabawiwszy, przeniósł się na wieczność w roku 1571. Pochowany w kościele katedralnym Krakowskim z którego nagrobku wypisał to Paprocki. Jus Patronatus , które miał na plebanią Koniuską ustąpił Collegio Juridico akademji Krakowskiej. Bieżanowski Mons Sacer. Z Tęczyńskiej Katarzyny , córki Jana wojewody Sendomirskiego , zostawił syna Jana , który Książ od matki w ten dom wniesiony przedał Myszkowskiemu biskupowi Krakowskiemu; Wiśnicz zaś Sebastynowi Lubimirskiemu kasztelanowi Wojnickiemu , Paprocki pod herbem Korczak.
Atoli tenże pod herbem Bonarowa pisze , że Książ wrócił się nazad do Tęczyńskich z czego wnoszę , że ten Jan umarł bezpotomny. O drugiej tegoż Stanisława żonie tenże autor świadczy o herbach fol. 466. Że była Łaska herbu Korab, z której syn Stanisław , ale i ten niepłodny. Trzecią sobie po tej przybrał Dorotę z Ojrzanowic Goryńską herbu Poraj Kaspra wojewody Mazowieckiego córkę , pozostałą wdowę po Mińskim wojskim Warszawskim , której jednak prędko odumarł wieku swego 41. Kazanie na jej pogrzebie.
Piotr kasztelan Przemyslski , starosta Lwowski , którego śmierć zastała w Hiszpanji , dokąd od Króla Zygmunta Augusta posłował , już w inszych okazyach pełne dowody dawszy , skutecznej swojej w każdej funkcyi dzielności , z Dziaduską starościanką Konińską herbu Jelita , sukcessorów sławy swojej zostawił , Paprocki o herbach ; atoli nie długo się niemi cieszyć ojczyżnie pozwolono.
Jędrzej z Padniewską starościanką Dybowską herbu Nowina , synowicą rodzoną biskupa Krakowskiego bezpotomny Erazm z Drzewicką Adama kasztelana Inowrocławskiego córką herbu Ciołek zszedł bez potomstwa.
Tak ten dom w ojczyźnie naszej zniknął.

Polska Encyklopedia Szlachecka

1300; przemyski, sandomierski, opolski (Dł., Br., Pp.).

Z tej rodziny:
PIOTR, 1553-71 kn przemyski (Ur., Pp.).
STANISŁAW, 1570 –71 wda krakowski, 1566-70 MNK. (Ur.).

Galeria

Źródła

B. Paprocki, Gniazdo Cnoty, Zkąd Herby Rycerstwa slawnego Krolestwa Polskiego, Wielkiego Księstwa Litewskiego, Ruskiego, Pruskiego, Mazowieckiego, Zmudzkiego, y inszych Państw do tego Krolestwa należących Książąt, y Panow początek swoy maią, Kraków 1578
B. Paprocki, Herby Rycerstwa Polskiego na Pięcioro Xiąg rozdzielone, Kraków 1584
K. Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J.: powiększony dodatkami z późniejszych autorów, Lipsk 1839
A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1900
Wikipedia.org

Źródło: „https://korczak.miraheze.org/w/index.php?title=Barzi&oldid=5519”