Elżbieta z Komorowskich Jarosławska
Elżbieta z Komorowskich Jarosławska herbu Korczak (zm. po 26 IV 1496) - córka Piotra Komorowskiego i Barbary, żona Rafała Jakuba z Jarosławia h. Leliwa, matka Rafała, Barbary i Anny Jarosławskich, hrabianka.
Małżeństwo
Ślub Elżbiety i Rafała Jarosławskiego odbył się na krótko przed 27 VI 1471 r. Jej mąż był synem kasztelana wojnickiego i starosty lwowskiego Rafała z Jarosławia i Anny z Szamotuł. W 1469 r. pobił Tatarów zawołżańskich pod Trembowlą. W dziale majątkowym z braćmi wziął Przeworsk. W r. 1470 ustanowił wspólnie z bratem Spytkiem ordynację z dóbr przeworskich i jarosławskich. W sierpniu 1471 r. otrzymał pozwolenie królewskie na wykup Leżajska, od swojego brata Spytka. W 1472 r. zastąpił brata na urzędzie podkomorzego przemyskiego. Często udzielał pożyczek samemu królowi. Na sejmie radomskim w czerwcu 1473 r. dopomagał zapewne królowi w przejednywaniu opozycji Małopolan przeciwko dynastycznym planom węgierskim. Rok później uczestniczył zaś w organizowaniu obrony Podkarpacia przed oddziałami węgierskimi. W 1475 r. dostał, do społu z Jasieńskim, polecenie obrony Podola przed najazdem tatarskim, ci zdołali jednak ujść, jeszcze nim zebrało się rycerstwo. Niedługo potem wyruszył na wyprawę na Węgry. Podczas oblężenia Wrocławia przebywał w obozie królewskim. W przededniu odwrotu pożyczył królowi 600 grzywien zabezpieczonych na Gródku. W roku 1476 uczestniczył w zjazdach w Piotrkowie i Korczynie. W drugiej połowie 1477 r. został marszałkiem Królestwa Polskiego. Dnia 24 X tego samego roku złożył podkomorstwo przemyskie. W roku 1478 został tymczasowym zarządcą skarbu koronnego, którą to funkcję pełnił do jesieni 1479. Starostwo lwowskie przekazał bratu Spytkowi w 1478 r. W roku następnym posłował na Węgry. Skutkiem jego misji był układ w Budzie 2 IV 1479 r. Przed 18 IV 1480 r. otrzymał starostwo sandomierskie, zaś w początkach 1485 r. kasztelanię. W tym samym roku uczestniczył w przygotowaniach wojennych przeciwko Turcji. Był obecny w Kołomyi, w czasie hołdu wojewody mołdawskiego Stefana, ale na wyprawę mołdawską nie ruszył.
Z sejmu piotrkowskiego w grudniu 1485 r. został wysłany do Frankfurtu i Akwizgranu. We Frankfurcie poselstwo było obecne 16 II 1486 r. przy obiorze
Maksymiliana na króla rzymskiego, po czym w Akwizgranie i Kolonii ubiegało się o pomoc przeciwko Maciejowi Korwinowi i ewentualne małżeństwo Maksymiliana z Jadwigą Jagiellonką (królewna ta była wychowanką Doroty Oleśnickiej - córki Katarzyny Gorayskiej).
Jesienią 1486 r., z bratem Spytkiem, pożyczyli szlachcie ruskiej na przygotowania obronne przed Tatarami tysiąc osiemset złotych węgierskich, a król zabezpieczył im tę sumę na cle sandomierskim. Rafał walczył też pod Kopystrzyniem 8 IX 1487 r. Dwa lata później znów wyprawił się przeciwko Tatarom. Dnia 3 I 1490 r. dostał dożywotnio miasto Kulików z przyległościami, pozwolono mu też wykupić miasto Wolbrom i dano dwieście grzywien z dochodów starostw: lwowskiego, gliniańskiego i szczyrzyckiego. W tym samym roku nadał prawa przeworskiemu cechowi tkackiemu na wzór krakowskiego. Sprzeciwiał się wstąpieniu na tron Jana Olbrachta - widział na tym stanowisku jego brata, króla Węgier i Czech, Władysława. Ostatecznie dał się jednak przejednać, a nowy monarcha podarował mu w zamian siedem wozów soli z żup drohobyckich. Mąż Elżbiety zmarł dnia 22 XII 1493 r.
Potomstwo
Małżeństwo Rafała z Jarosławia i Elżbiety Komorowskiej zaowocowało trójką dzieci. Byli to:
Rafał Jarosławski
Kasztelan przemyski
Barbara Jarosławska
Żona Jakuba ze Szczekocin i Dębna h. Odrowąż, matka Jana z Wojnicza, Hieronima z Dębna i Stanisława Dembińskiego
Anna Jarosławska
Urodzona w 1478 r., żona wojewodzica sandomierskiego i starosty śniatyńskiego Stanisława Pileckiego h. Leliwa, matka Mikołaja, Piotra, Krzysztofa i Rafała, zmarła dnia 19 III 1532 r.