Jan Drohojowski: Różnice pomiędzy wersjami

Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Dodane 19 bajtów ,  5 lat temu
Linia 33:
 
===== Biskup kujawski =====
<p align="justify">Jako zwolennik obozu reform w Kościele katolickim, dzięki poparciu króla Zygmunta II Augusta, został Drohojowski w 1551 r. biskupem kujawskim, co dawało mu również czwarte krzesło w senacie. Już rok wcześniej król pisał list do papieża Juliusza III, by ten zatwierdził na zwalniającym biskupstwie chełmskim Jakóba Uchańskiego. Gdy do Kujaw wkraczał nowy biskup-stary-Andrzej Zebrzydowski został obrany na niedawno zwolnione biskupstwo krakowskie. W Rzymie tymczasem przebywał scholastyk krakowski Andrzej Czarnkowski, który już od pewnego czasu zabiegał o to ostatnie, postanowił powstrzymać ową zamianę stanowisk. Wierzbowski pisze: ''Nominaci [Zebrzydowski, Drohojowski i Uchański] od dawna przeczuwali, że coś złego święci się w ich sprawie. Niepokój jednak i oczekiwanie nie przeciągnęły się zbyt długo. Zarzuty, jakimi nominatów można było obarczyć, wszystkie były jednego rodzaju i nie dotyczyły się zasadniczych kwestyi-można było krytykować w nich małą gorliwość religijną, przychylność dla reformacyi, stosunki z dyssydentami. Ponieważ zarzuty pochodziły od Czarnkowskiego, więc tylko bardzo niedoświadczony mógł się nie domyślać w tej sprawie gry i wpływu prywatnych interesów i osobistych niechęci. Jeżeliby Juliusz III nie zatwierdził wszystkich trzech nominatów, powstałby niezwykły hałas i zrobiłby się niezwykły skandal, zatwierdzono więc [w Rzymie] 25 lutego 1551 na biskupstwa Zebrzydowskiego i Drohojowskiego.'' Bartoszewicz przekazuje zaś, że był to pierwszy wypadek nominacyi Rusina na stricte polską katedrę. W tym czasie biskupów Zebrzydowskiego i Drohojowskiego łączyła już długotrwała przyjaźń, jednak przy okazji obejmowania biskupstwa nowego biskupstwa pojawiły się między nimi pierwsze tarcia. W momencie, gdy Jan przyjechał na katedrę kujawską, zarzucił swojemu poprzednikowi, że zaniedbał i zniszczył dobra kujawskie. Ustępujący biskup tłumaczył się i równocześnie wypominał Drohojowskiemu, że ten za wcześnie przysłał do Kujaw swoją służbę, która źle odnosiła się do jego ludzi. Ich stosunki jednak szybko znów się poprawiły, gdy Jan przyjął Zebrzydowskiego w gościnę do majątku w Niesułkowicach. Niedługo później w czerwcu 1551 r. Drohojowski uczestniczył w synodzie w Piotrkowie, gdzie musiał (tak jak i wielu innych duchownych) pod przysięgą odpowiadać na liczne i szczegółowe pytania. Po tym "egzaminie" kanonik krakowski Wojciech Kijewski bardzo ostro ocenił kilku nowych biskupów (Drohojowskiego, Uchańskiego i Słończewskiego)-w liście do biskupa Hozjusza nazwał ich heretykami. Sam Hozjusz miał jednak o Janie znacznie lepszą opinię, twierdził on jedynie, że Drohojowski nieco zbytnio ulega swoim młodym doradcom. Z korespondencji między przyszłym kardynałem, a Marcinem Kromerem dowiadujemy się, że Drohojowski został wyznaczony przez monarchę do przyjęcia przysięgi od nowo mianowanego biskupem warmińskim Hozjusza. Dnia 25 IX 1551 r. odbył ingres Jana do katedry włocławskiej. Osiadł on w rezydencji biskupów kujawskich w Wolborzu. Wojewoda chełmiński Stanisław Kostka prosił biskupa Stanisława Hozjusza by ten wstawił się u Drohojowskiego za sołtysem ze Stolzenbergu. Opat z Oliwy skarżył się zaś na zbytnie obciążenia, którymi obciążył go Jan.<br>
W roku 1551 wznowiono obrady soboru trydenckiego. Zygmunt August wyznaczył wówczas na posłów biskupa kujawskiego Drohojowskiego, biskupa chełmskiego Uchańskiego i wojewodę krakowskiego, Stanisława Tęczyńskiego. W roli sekretarza miał im towarzyszyć Andrzej Frycz Modrzewski. Ten ostatni miał już przygotowane dzieło "De ecclesia", w którym bronił zasady wolnego soboru i postulował ustępstwa wobec protestantów. Poselstwo miało pewne trudności z przybyciem na sobór. Sam Zygmunt August 16 VIII 1552 r. pisał do Juliusza III list, w którym nazywał stawiane Janowi zarzuty herezji i niestałości w wierze oszczerstwem. Jan co prawda został uniewinniony, jednak sobór odroczono, więc poselstwo znów nie doszło do skutku.<br>
W roku 1553 Drohojowski nadał Łodzi prawo organizowania jarmarków, wtedy też odstąpił swą część Drohojowa i Dydatycz braciom [[Krzysztof Drohojowski|Krzysztofowi]], [[Stanisław Drohojowski|Stanisławowi]] i [[Andrzej Drohojowski|Andrzejowi]]. 1 IX odprawiał modły za pomyślne i spełnione małżeństwo króla z Katarzyną Habsburżanką. Na swoim dworze biskupim Drohojowski otoczył się wieloma zwolennikami protestantyzmu np.: utrzymywał przyjacielskie kontakty z A. F. Modrzewskim, który dzierżawił od niego trzy wsie. Korespondencja Hozjusza z Kromerem ujawnia pogłoski jakie wówczas krążyły o biskupie kujawskim-był on zwolennikiem poglądów Jana Kalwina. Papież Paweł IV upomniał nawet Drohojowskiego, by ten unikał heretyków. Jan musiał wówczas oddalić od siebie Modrzewskiego, który opuścił Wolborz.<br>
Ciasteczka pomagają nam dostarczać nasze usługi. Korzystając z naszych usług, zgadzasz się na wykorzystywanie ciasteczek.

Menu nawigacyjne