Jan Drohojowski: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
→Biskup kujawski
Linia 32:
<p align="justify">Dnia 26 VIII 1545 został mianowany biskupem kamienieckim jako Jan III. Dochody owego biskupstwa były wówczas niewielkie-wynosiły tylko 150 czerw. złotych. Jeszcze w tym samym roku Drohojowski został wyniesiony do godności biskupa chełmskiego (list S. Hozjusza z 11 XI), jako Jan V. Nowego stanowiska było mu dane objąć od razu. Jeszcze w roku 1546 podpisywał przywilej królewski używając tytułu biskupa kamienieckiego i elekta biskupa chełmskiego. W roku 1545 Drohojowski został, wraz z wojewodą sieradzkim Stanisławem Łaskim, wyznaczony posłem na sobór Trydencki. Poselstwo nie doszło jednak do skutku-przyczyną było przeniesienie obrad do Bolonii. Dnia 15 IX 1547 r. Jan był obecny na synodzie w Łęczycy przeniesionym tam z Piotrkowa. Rok później biskup występował w obronie małżeństwa Zygmunta II Augusta z Barbarą Radziwiłłówną. Biskup Drohojowski uczestniczył również w sejmie piotrkowskim w 1548 r., kiedy to zatwierdzono prawa diecezji kujawskiej. <br>
[[Plik:Jan Drohojowski biskup.jpg|right|200px|thumb|Jan Drohojowski]]
===== Biskup kujawski =====
<p align="justify">Jako zwolennik obozu reform w Kościele katolickim, dzięki poparciu króla Zygmunta II Augusta, został Drohojowski w 1551 r. biskupem kujawskim, co dawało mu również czwarte krzesło w senacie. Już rok wcześniej król pisał list do papieża Juliusza III, by ten zatwierdził na zwalniającym biskupstwie chełmskim Jakóba Uchańskiego. Gdy do Kujaw wkraczał nowy biskup-stary-Andrzej Zebrzydowski został obrany na niedawno zwolnione biskupstwo krakowskie. W Rzymie tymczasem przebywał scholastyk krakowski Andrzej Czarnkowski, który już od pewnego czasu zabiegał o to ostatnie, postanowił powstrzymać ową zamianę stanowisk. Wierzbowski pisze: ''Nominaci [Zebrzydowski, Drohojowski i Uchański] od dawna przeczuwali, że coś złego święci się w ich sprawie. Niepokój jednak i oczekiwanie nie przeciągnęły się zbyt długo. Zarzuty, jakimi nominatów można było obarczyć, wszystkie były jednego rodzaju i nie dotyczyły się zasadniczych kwestyi-można było krytykować w nich małą gorliwość religijną, przychylność dla reformacyi, stosunki z dyssydentami. Ponieważ zarzuty pochodziły od Czarnkowskiego, więc tylko bardzo niedoświadczony mógł się nie domyślać w tej sprawie gry i wpływu prywatnych interesów i osobistych niechęci. Jeżeliby Juliusz III nie zatwierdził wszystkich trzech nominatów, powstałby niezwykły hałas i zrobiłby się niezwykły skandal, zatwierdzono więc [w Rzymie] 25 lutego 1551 na biskupstwa Zebrzydowskiego i Drohojowskiego.'' Bartoszewicz przekazuje zaś, że był to pierwszy wypadek nominacyi Rusina na stricte polską katedrę. W tym czasie biskupów Zebrzydowskiego i Drohojowskiego łączyła już długotrwała przyjaźń, jednak przy okazji obejmowania biskupstwa nowego biskupstwa pojawiły się między nimi pierwsze tarcia. W momencie, gdy Jan przyjechał na katedrę kujawską, zarzucił swojemu poprzednikowi, że zaniedbał i zniszczył dobra kujawskie. Ustępujący biskup tłumaczył się i równocześnie wypominał Drohojowskiemu, że ten za wcześnie
W roku 1551 wznowiono obrady soboru trydenckiego. Zygmunt August wyznaczył wówczas na posłów biskupa kujawskiego Drohojowskiego, biskupa chełmskiego Uchańskiego i wojewodę krakowskiego, Stanisława Tęczyńskiego. W roli sekretarza miał im towarzyszyć Andrzej Frycz Modrzewski. Ten ostatni miał już przygotowane dzieło "De ecclesia", w którym bronił zasady wolnego soboru i postulował ustępstwa wobec protestantów. Poselstwo miało pewne trudności z przybyciem na sobór. Sam Zygmunt August 16 VIII 1552 r. pisał do Juliusza III list, w którym nazywał stawiane Janowi zarzuty herezji i niestałości w wierze oszczerstwem. Jan co prawda został uniewinniony, jednak sobór odroczono, więc poselstwo znów nie doszło do skutku.<br>
W roku 1553 Drohojowski nadał Łodzi prawo organizowania jarmarków, wtedy też odstąpił swą część Drohojowa i Dydatycz braciom [[Krzysztof Drohojowski|Krzysztofowi]], [[Stanisław Drohojowski|Stanisławowi]] i [[Andrzej Drohojowski|Andrzejowi]]. 1 IX odprawiał modły za pomyślne i spełnione małżeństwo króla z Katarzyną Habsburżanką. Na swoim dworze biskupim Drohojowski otoczył się wieloma zwolennikami protestantyzmu np.: utrzymywał przyjacielskie kontakty z A. F. Modrzewskim, który dzierżawił od niego trzy wsie. Korespondencja Hozjusza z Kromerem ujawnia pogłoski jakie wówczas krążyły o biskupie kujawskim-był on zwolennikiem poglądów Jana Kalwina. Papież Paweł IV upomniał nawet Drohojowskiego, by ten unikał heretyków. Jan musiał wówczas oddalić od siebie Modrzewskiego, który opuścił Wolborz.<br>
|