Ilja Andriejewicz Boratyński: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
→Z powrotem w Rosji
Linia 47:
Dnia 1 X 1799 r. na Morzu Północnym okręt pod dowództwem Boratyńskiego znalazł się wewnątrz burzy. "Jarosław" stracił wszystkie maszty i bukszpryt, jednak te zniszczenia udało się naprawić. Eskadra zimowała w Szkocji.<br>
W roku 1800 Boratyński pożeglował do Portsmouth, odebrał stamtąd rosyjskich żołnierzy i przetransportował ich do Rewela (dziś Tallin). Tego samego roku został odznaczony [[Zakon Maltański|orderem św. Jana Jerozolimskiego]]. Dnia 14 III 1801 r. został kapitanem 1. rangi.<br>
Od 1802 do 1805 r. Boratyński dowodził drugą eskadrą wędrowną, a następnie, dowodząc statkiem "Św. Piotr" (ros. Св. Петр), popłynął z Kronsztadu na Korfu. W 1806 i 1807 r. żeglował po wodach Adriatyku, wziął udział w zdobyciu twierdzy Tenedos na wyspie Bozca i podczas bitew z turecką flotą pod Dardanelami (10-11 V 1807 r.) i górą Athos (19 VI/1 VII 1807 r.). Następnie przeniósł się do Zatoki Kotorskiej. Za powyżej opisaną kampanię dnia 15 I 1807 r. otrzymał awans na kapitana-komandora (ros. Капитан-командор).
22 maja 1807 r. Boratyński dowodząc oddziałem w składzie jednej fregaty, dwóch brygów, jednej korwety i jeszcze jednego okrętu, ruszył z Korfu na wyspę Brač. Jednostki rosyjskie miały wesprzeć miejscowe siły księcia-biskupa Piotra I Petrovića-Niegosza w walce z zajmującymi wyspę Francuzami. W Poljici, dzięki artyleryjskiemu wsparciu z morza, mieszkańcom udało się zmusić Francuzów do wycofania się, jednak już nazajutrz pod Spolatro Boratyński został zmuszony do odwrotu, przez przeważające siły wroga. <br>
Dnia 28 V 1807 r. oddział Ilji, wspierany przez dwie jednostki do transportu wojska i dwa statki kaperskie, ruszył na twierdzę w Omiš. Operacja zakończyła się sukcesem. Tego samego dnia, na południe od Spolatro wylądowało 800 żołnierzy, którzy zajęli twierdzę. Po podpisaniu traktatu z Tylży 7 i 9 VII 1807 r. Boratyński musiał jednak przekazać francuskim władzom twierdze: Korfu, Castel Nuovo, Espanyol, Buda i Kotor, wcześniej zajmowane przez Rosjan. W 1808 r. wrócił z Dalmacji do Petersburga drogą lądową.
W 1811 r. Boratyński ożenił się z [[Sofia Iwanowna Boratyńska|Sofią Iwanowną]], córką majora Iwana Iwanowicza Barysznikowa (1749-1834).<br>
Dnia 12 XII 1811 r. został awansowany do stopnia kontradmirała, a dnia 31 XII 1813 r. przeszedł na emeryturę.<br>
| |||