Wereszczyński

Wereszczyński herbu Korczak - rodzina dawnych panów na Wereszczynie niegdyś w ziemi chełmskiej (dziś w województwie lubelskim, powiecie włodawskim, gminie Urszulin). Wywodzi się od podsędka chełmskiego Maszka, którego brat dał początek Świerszczowskim.

Genealogia

N. Korczak
1. Maszko z Wereszczyna - podsędek ziemi chełmskiej (1436-1460)
1.1. Wołczko Dymitr z Wereszczyna ∞ Anna Steczkówna z Chylina h. Bończa
1.1.1. Jan Waśko Wereszczyński ∞ Zofia Wójcicka Woczeska z Bzowca i Chłaniowa h. Rawicz
1.1.2. Miluchna Wereszczyńska ∞ Waszko Siedliski z Siedliszcz h. Ostoja
1.2. Bogdan z Wereszczyna 1. ∞ 1475 Lubka 2. ∞ N.N.
1.2.1. Jan Iwan Wereszczyński ∞ Uliana z Krasnego
1.2.1.1. Stanisław Ostasz Wereszczyński ∞ Małgorzata Marusia
1.2.1.2. Jan Wereszczyński
1.2.1.3. Paweł Wereszczyński ∞ Barbara
1.2.1.4. Mikołaj Dymitr Wereszczyński
1.2.1.5. Bogdan Oksent Wereszczyński
1.2.2. Stanisław Wereszczyński
1.2.3. Michał Wereszczyński
1.2.4. Fiedor Chrapek Wereszczyński 1. ∞ Małgorzata Sosnowska z Sosnowicy h. Nałęcz 2. ∞ Nastazja Stawska ze Stawu h. Korczak
1.2.4.1. Andrzej Andruszko Wereszczyński- komornik (1541-46), podsędek ziemi chełmskiej (1565-71) ∞ 1531 Anna Jarocka h. Rawicz
1.2.4.1.1. Józef Andrzej Wereszczyński - kanonik chełmski (1577-81), opat sieciechowski (1581-92), biskup kijowski (1592-1589)
1.2.4.2. Zygmunt Wereszczyński
1.2.4.3. Tomasz Wasyl Wereszczyński
1.2.4.4. Marusia Wereszczyńska 1. ∞ Fiedor Chwieczal z Sosnowicy h. Nałęcz 2. ∞ 1539 Ostapko z Sosnowicy h. Nałęcz
1.3. Wojda z Wereszczyna
1.4. Uliana Choczek z Wereszczyna
1.5. Fiedka z Wereszczyna
2. Wołodko Świerszczowski - od niego Świerszczowscy h. Korczak

Aleksander Wereszczyński (ur. ok. 1670) ∞ Anna Brzozowska (ur. ok. 1680)
1. Kazimierz Florian Wereszczyński (ur. I 1700, Łomnica) ∞ Eleonora Szkleńska
1.1. Franciszek Wereszczyński (ur. 10 III 1727, Zienki) ∞ Franciszka Trzebińska
1.1.1. Antoni Józef Wereszczyński (ur. ok. 1753, Lubomlin) ∞ Marcjanna Zdziennicka
1.1.1.1. Erazm Wereszczyński de Chorostków (ur. ok. 1783, Zboiska ad Malachów) ∞ 1812, Budzanów Rozalia Ochocka de Wierzbowiec (ur. ok. 1793)
1.1.1.1.1. Nikodem Wereszczyński (ur. ok. 1813) ∞ 1838, Wojniłów Zofia Zabłocka de Bludniki (ur. ok. 1823)
1.1.1.1.2. Antoni Wereszczyński (ur. ok. 1813) - dziedzic Kalinowszczyzny ∞ 1839, Czortków Julianna Ochocka de Wierzbowiec
1.1.1.1.2.1. Erazm Henryk Wereszczyński (ur. 1840, Kalinowszczyzna ad Chomiakówka) ∞ Adolfina Julianna Dobrowolska de Przybyłów/Żywaczów h. Leliwa
1.1.1.1.2.1.1. Julian Ludwik Wereszczyński (ur. ok. 1869, Hołosków ad Ottynia)
1.1.1.1.2.1.2. Antoni Wereszczyński (ur. ok. 1878, Stasiowa Wola, metr. z 1879 r., Ottynia) ∞ Janina Gryziacka
1.1.1.1.2.1.2.1. Henryk Feliks Roman Wereszczyński (ur. ok.1907, Lwów)
1.1.1.1.2.2. Wacław Zefiryn Wereszczyński (ur. 1842, metr. Budzanów)
1.1.1.1.2.3. Zofia Wereszczyńska (ur. 1845)
1.1.1.2. Salomea Wereszczyńska ∞ N. Kozłowski
1.1.1.3. Marianna Wereszczyńska ∞ N. Rogalski
1.1.2. Maciej Wereszczyński (ur. ok. 1756, Lubomlin) ∞ Marianna Czarnecka
1.1.2.1. Aleksander Wereszczyński
1.1.2.2. Mikołaj Wereszczyński (ur. ok. 1811, Ćwitowa ad Jazłowiec)
1.1.3. Ludwik Michał Wereszczyński (ur. ok. 1758, Lubomlin) ∞ Magdalena Jastrzębska
1.1.3.1. Antoni Wereszczyński (ur. ok. 1797, Stojanów) - leśniczy w Wierzbowie ∞ 1821, Sokołówka Tekla Flaszyńska de Bakowce (ur. ok. 1803)
1.1.3.1.1. Jan Wereszczyński (ur. ok. 1829, Podkamień)
1.1.3.1.2. Kordula Emilia Wereszczyńska (ur. ok. 1840) ∞ 1858, Buszcze Piotr Pilecki h. Leliwa (ur. 1831) dziedzic na Trościańcu
1.1.4. Jan Chrzciciel Marek Wereszczyński (ur. ok. 1761, Krasnystaw)
1.1.5. Kacper Szymon Wereszczyński (ur. ok. 1764, Pawłów; zm. 8 III 1827, Hajowniki) ∞ Joanna Woynarowska
1.1.5.1. Josef Alexander Ritter von Wereszczyński (ur. 1 9 1808) ∞ Julie Alexandera von Zahaczewska
1.1.6.1.1. Franz Josef Ritter von Wereszczyński (ur. 5 X 1851)
1.1.6.1.2. Alexandra Henrika Edle von Wereszczyński (ur. 28 X 1852)
1.1.6.1.3. Felix Ludwig Ritter von Wereszczyński (ur. 20 V 1856)
1.1.6.1.4. Marie Alexandra Edle von Wereszczyński (ur. 26 VI 1859)
1.1.6.1.5. Romuald Karl Ritter von Wereszczyński (ur. 8 II 1862)

Józef Wereszczyński stolnik starodubowski ∞ 1729 Anna Gertruda Manteuffel-Szoege 1. voto Przeborowska
1. Ludwik Wereszczyński (ur. ok 1730) chorąży inflancki, generał adiutant JKM ∞ Petronela Piottuch-Kublicka h. Ostoja
1.1. Piotr Aleksander Wereszczyński (1806-1879)
2. Stanisław Wereszczyński sędzia grodzki inflancki ∞ Teresa Monwid-Białłozor h. Wieniawa
2.1. Konsolata bar. Kelles-Krauz (zm. 1791) ∞ Antoni bar. Kelles-Krauz h. Kraus (zm. 17 III 1812)
2.1. Justyna Straszewicz 1. voto bar. Kelles-Krauz (zm. 7 IX 1847) ∞ Antoni bar. Kelles-Krauz h. Kraus (zm. 17 III 1812) ∞ Franciszek Straszewicz h. Odrowąż
3. Franciszek Wereszczyński (zm. 1763) starosta kurklewski ∞ Barbara Klopman h. wł (ur. 1718)
3.1. Krzysztof Wereszczyński (ur. 1735-2 III 1810) sędzia ziemski upicki, szambelan JKM ∞ Marianna Brunnow h. Trzy Belki (1767-21 V 1807)
3.1.1. Benedykt Roman Wereszczyński sędzia gubernialny graniczny, mason ∞ Barbara Szadurska h. Ciołek
3.1.1.1. Maria Anna Śniadecka ∞ Andrzej Franciszek Śniadecki h. Leliwa (29 I 1834-15 V 1893)
3.1.2. Jan Wereszczyński (ur. 1791) prezydent grodzki upicki ∞ Zuzanna Marianna ks. Siesicka h. wł (ur. 1792)
3.1.3. Michał Wereszczyński upicki sędzia mierniczy
3.1.4. Florian Wereszczyński sędzia grodzki upicki
3.1.5. Aleksander Wereszczyński prezydent graniczny upicki
3.1.6. Eleonora Bogumiła Adolfa Bystram (ur. przed 1807) ∞ Adolf Bystram h. Tarnawa marszałek upicki
3.1.7. Bogumiła hr. Broel-Plater (zm. 1840) ∞ Kacper hr. Broel-Plater h. wł (1787-2 VII 1829)
3.2. Józef Rafał Wereszczyński (6 VII 1749-10 VII 1820) starosta sądowy upicki, starosta kurklewski ∞ 1781 Eleonora Giełgud h. wł kasztelanka żmudzka
3.2.1. Ludwika Ludka Wereszczyńska
3.2.2. Marianna Kaptiejew ∞ płk Kaptiejew
3.2.3. Barbara Wereszczyńska
3.2.4. Ignacy Wereszczyński
3.2.5. Władysław Wereszczyński
3.2.6. Karol Wereszczyński chorąży upicki
3.2.7. Karolina Wereszczyńska
3.2.8. Krzysztof Wereszczyński
3.2.9. Antonina Wereszczyńska

Majątki

Gałąź litewsko-inflancko-kurlandzka

Józef Wereszczyński stolnik starodubowski - małżonka Anna Gertruda Manteuffel-Szoege wnosi mu w posagu dobra Duksztygał stary i Rezenmujżę pod 1729 r.

Duksztygał stary (w dzisiejszej Rēzeknes novads na Łotwie) - już w 1546 powierzony Manteufflom przez mistrza krzyżackiego, nadanie potwierdzone w 1561 przez Zygmunta Augusta, od 1729 do Wereszczyńskich, dalej Czechowiczów; w skład klucza duksztygalskiego wchodziło niegdyś 8650 dziesięcin gruntu - w tym Duksztygał czarny - 583 dziesięciny w 1865 nabyte od Czechowiczów przez Rybakowa; Czarne folwark - po Czechowiczach dziedziczyła Byszewska; Żogoty - 1837 dziesięcin - nabyte w 1864 od Józefa Wereszczyńskiego przez adm. Samuela Mofeta; Zosna - 1914 dziesięcin ziemi dworskiej i 1592 włościańskiej - w 1864 nabyta przez mieszczanina Orłowa od Czechowiczów; Kornelin - 393 dziesięcin dworskich - nabyte w 1865 przez Kontowa od tych samych Czechowiczów; Rosica - 1720 dziesięcin dworskich, 600 włościańskich, 1034 leśnych - w 1866 sukcerorowie Józefa Wyżyckiego sprzedali ją Chlebnikowowi.
Rezenmujża (dzisiejsze Zilupe) - od 1546 r. do Manteufflów, potwierdzone 8 IX 1561 za pośrednictwem Mikołaja Radziwiłła, od 1729 r. do Wereszczyńskich - 2068 dziesięcin gruntu, z których 1490, wraz z fermą dworską, sprzedane w 1871 r. Stemplowi przez Ignacego Wereszczyńskiego, przy Ignacym został folwark Balinowo (578 dziesięcin). Stempel wkrótce odsprzedał swoją część R. Szwarcowi.

Krzysztof Wereszczyński sędzia ziemski upicki - syn starosty kurkleckiego Franciszka, wnuk stolnika Józefa - właściciel majątku Podbrzezie, w którego składzie folwarki Kuciszki, Sodakiszki i Maryanów - wraz z mniejszymi wsiami dwieście pięćdziesiąt sześć włók ziemi, dziewięćdziesiąt pięć dymów gruntowych osiadłych i trzy karczmy; po śmierci ojca, dnia 10 II 1819 r. bracia Benedykt, Jan, Michał i Aleksander podzielili między siebie dziedziczne włości.

Stan Plebanii Remigolskiej...

...podczas wizyty generalnej ks. Józefa Zabielskiego kanonika inflanckiego, dziekana wiłkomierskiego, plebana żejmeńskiego 1784 Januarii 20

Zasztofty pięć ćwierć mili [od kościoła], do w. Wereszczyńskiego chambelana (Krzysztof Wereszczyński),
Junańce mila jedna, do w. Wereszczyńskiej starościnej (Eleonora z Giełgudów Wereszczyńska),
Miedziuny pięć ćwierć mili, do ww. Wereszczyńskich,
Butkuny półtorej mili, do ww. Wereszczyńskich i Zabiełów,
Dwór Kuciszki w. Wereszczyńskiej starościnej, pięć ćwierć mili (Eleonora z Giełgudów Wereszczyńska),
Dwód Podbrzezie w. Wereszczyńskiego szambelana, mil dwie (Krzysztof Wereszczyński),

Kaplic sześć znajduje się. Jedna w. Wereszczyńskiego szambelana JKMci w Podbrzeziu. Ma indult na lat dwie od jo. kscia jmci biskupa teraz szczęśliwie nam rządzącego.
Wszystkie te kaplice, prócz jednej, mają odległość miejsca po mili jednej. Kaplica zaś w. Wereszczyńskiego odległością do półtorej mili, a niemal dwie zostaje od parafialnego kościoła. Drogi do tych wszystkich kaplic mokre, choć nie zawsze bo latem dobrymi się czasem stają, jednak zawsze są bezpieczne bez przepraw.

Opisy parafii dekanatu kupiskiego 1784

Abele [parafia]

Manieliszki wioseczka JP Wereszczyńskiego, między zachodem zimowym i letnim mila mała jedna,
Gnidwile wieś JW Wereszczyńskiego, między wschodem zimowym i letnim mila mała,
Kurkuny wieś WJP Wereszczyńskiego, między wschodem zimowym i letnim mila mała,
Stropejkie JP Wereszczyńskiego, między zachodem letnim ku północy pół mili,

Dusiaty

Gudele WP Wereszczyńskiego starosty upitskiego, na wschodzie letnim dwie mile mierne (Józef Rafał Wereszczyński),
Izyta folwark WP Wereszczyńskiego, na wschodzie letnim dwie mile mierne,
Mukule WP Wereszczyńskiego, na wschodzie letnim półtorej mili,
Wejkunie JP Wereszczyńskiego, na wschodzie letnim mil dwie wielkich,
Puszcza boleiańska JPani Strutyńskiej, JP Brzezińskiego, JP Wereszczyńskiego, złączone ze sobą. Leżą między wschodem letnim i zimowym. Zawierają w sobie dłużyni na półtorej mili, szerzyni zaś miejscami na milę, miejscami na pół mili. Gatunki w niej drzewa sosna i jodła, więcej jednak sosny do zabudowy zdatnej znajduje się,

Krewny

Kurkleje WJP Wereszczyńskiego, pomiędzy zachodem letnim i zimowym mila jedna wielka,

Rakiszki

Czelkie JP Wereszczyńskiego, na wschodzie zimowym pół mili miernej,
Wereszczyn dwór JP Wereszczyńskiego między wschodem letnim i zimowym trzy ćwierć mili,
Tydyszki zaścianek JP Wereszczyńskiego, między wschodem letnim i zimowym mila wielka,

Świadoście

Łabejkie W Wereszczyńskiego starosty upitskiego, na północ mila mała (Józef Rafał Wereszczyński).

Dekanat Wiłkomierski 1784

Parafia Opitołocka

Uzwotkie, wieś królewszczyzna WM JW pana Wereszczyńskiego starosty upitskiego, o mil dwie, na wschód zimowy położona (Józef Rafał Wereszczyński),

Parafia Pompianska

Baniany, dwór WM [Józefa] Szukszty stolnika inflantskiego, leży na wschód zimowy o milę jedną wielką, takoż osada jedna WM JM Wereszczyńskiego sędzica inflandzkiego, o 200 kroków ku zachodowi zimowemu (syn Stanisława Wereszczyńskiego),

Parafia Remigolska

Katyny, JM pana Wereszczyńskiego, między północą i wschodem, półtorej mili wielkiej,
Miedziuny, JM pana Wereszczyńskiego, między północą i wschodem letnim, półtorej mili miernej,
Podbrzezie, JM pana Wereszczyńskiego, między północą i wschodem letnim, mila (Krzysztof Wereszczyński),
Raudany, JM Wereszczyńskiego miedzy północą i wschodem letnim, półtorej mili wielkiej (Krzysztof Wereszczyński),
Stawek barzo mały, z rowów i lasów formujący się, JM pana Wereszczyńskiego, między północą i wschodem letnim, mil dwie wielkich,
Młynów sześć: JM pana Gombrowicza, na krynicy małej, JM pana Truskowskiego na ruczaju Linkowka, małym, JM Bystrama na Kurszy, JM pana Szukszty na Jodzie, JM pana Wereszczyńskiego, z rowów i z lasu swego początek mający, młyn wietrzny. JO księdza Tyszkiewicza przy samej Remigole,

Parafia Staroponiewska

Jakubonie, JM pana Wereszczyńskiego, między wschodem zimowym i południem mil duże miernych,
Kniawdy, JM pana Wereszczyńskiego, na zachód zimowy, ćwierć mili wielkiej,
Kayne, JMM panów, Wereszczyńskiego i Straszewicza, na wschód zimowy, mil 2 wielkich,
Kirkuny, JM pana Wereszczyńskiego, pod wschodem zimowym, mila jedna mierna,
Mazenie, JMM panów Zabiełły, Wereszczyńskiego i Szpinka, między wschodem letnim i zimowym, mil dwie wielkich,
Mondeyki, JM pana Wereszczyńskiego, między wschodem zimowym i południem, półtorej mili wielkiej,
Oksy, JM pana Wereszczyńskiego, między wschodem zimowym i południem, półtorej mili wielkiej,
Pokodziupie, JW Wereszczyńskiego na północ, półtorej mili wielkiej,
Poiedzie, JMM panów: Zabiełły i Wereszczyńskiego, między zachodem zimowym i południem, mila wielka jedna,
Preydzie, JMM Wereszczyńskiego i Mysztowiczowey [sędziny kowieńskiej], na zachód zimowy, półtorej mili dużej,
Szeszki, JM pana Wereszczyńskiego, na północ, mila jedna wielka,
Wielikie, JM pana Wereszczyńskiego, na zachodzie zimowym, półtorej mili wielkiej,
Zerauki, JMM panów: Wereszczyńskiego i Mydlotona, pod wschodem zimowym, półtorej mili wielkiej,

Parafia Wodaklanska

Mileniszku, WM pana Wereszczyńskiego szambelana, na wschodzie pół mili (Krzysztof Wereszczyński),

U Paprockiego

Dom Wereszczyńskich w Chełmskiej ziemi starodawny, w którym był Mężem znacznym Fiedor Wereszczyński, iako się sprawił z Wizerunku na kształt Kazania uczynione o wzgardzie śmierci, który napisał Jozeph Wereszczyński Wnuk iego Opat Sieciechowski, o którym niżej czytać będziesz. Ten Fiedor miał za sobą Sosnowską z Sosnowice herbu Nałęcz, która miała dwu Braciey, Iwana Władykę Chełmskiefo co to po naszemu Biskupem zową. Drugiego Hrehora, kthory się wyrzekł był nad wolą Rodziców swych Greckiey wiary, a obrocił się do powszechnego Kościoła Krześciańskiego, dano mu imię miastho Hrehora Grzegorz, będąc podrosłym, uczył się y Wiary y Pisma Łacińskiego iako oni zową. Za tym przeszedł do takiey perfekcyey że został Kapłanem. Ksiądz Buczacki Biskup Chełmski bacząc w nim godność, dał mu Kanonię Chełmską, potym Prałaturę Officyalską, do tego miał Plebanię Olexowską w Radomskiem Powiecie, w maiętności Gniewoszów z domu Rawicz. Ten Officyał maiąc za pomienionym Fiedorem Wereszczyńskiem siostrę, gdy się dowiedział że była praegnans, starał się oto, gdyby był tylko Pan Bóg od niey ukazał na świat potomka, aby był ochrzczon w Kościele Rzymskiem. Władyka zasie dowiedziawszy się tego, w tym mu przeszkadzał. Ale iż Bogu obiecanego nigdy szatan nie wyłudzi, tedy y na ten czas ktemu Władyka nie przyszedł aby był myśli swey dokazał, bo Officyał przyiechawszy w ten sposób aby tylko siostrę nawiedził chorą, czas upatrzywszy, dzieciątko taiemnie z kolebki wziął, na to się nagotowawszy ochrzcił, y dał imię Andrzey. Potym precz poiechał uchodząc frasunku z rodzicami y z bratem Władyką, który też przyjechał na to , aby ono dziecię na wiarę Grecką ochrcił. Ale gdy się dowiedział o dziecięciu ochrzczonym, barzo się sfrasował, y także właśni rodzicy onego dziecięcia, a wszakoż bacząc że się to iuż rozstać nie mogło, zaniechali tego, iednak ono dziecię było u nich w mnieyszey niż się godziło miłości, zwłaszcza k woli Władyce, który ich na to namawiał aby o nim nie mieli pieczey. Officyała przez listy gromił, lamentuiąc że dziecię biesowem Lachem uczynił. Jednak trudno ohydzić Matce dziecię, Panu Bogu to poruczywszy, przypisowała to woley iego. A gdy mu było ośm lat, dała go uczyć Hramoty Ruskiey. On Władyka wziął go do siebie, był tam u niego dwie lecie. Officyał bał się o to by go Włdayka wbałamutnią Ruską nie wewlokł, począł to u siebie rozbierać żeby mu y krzest on mało pomogł gdzieby w wierze szwankował. A tako o tym myśłił iakoby dziecięcia dostać mogł od Władyki, czego dokazał: Bo gdy przyiechał do Władyki, ono dziecię thak sobie ugłaskał, że nazaiutrz za nim piechotą z kursorem z Chełma do Krasnego Stawu przybieżało. On tegoż czasu y u Oyca y u Władyki z łaski wypadł. Ksiądz Officyał tylko miał o nim pilną pieczę y staranie iakoby mu dał dobre wychowanie, ktoreby mu było nagrodą sowitą onych szkod odniesionych od Rodziców iego, dał mu Preceptora dobrego, acz miał tępę ingenium, ale to nagradzał pilnością wielką wypolerował dowcip swoy, y za tym Wuia ku wielkiey miłości przeciw sobie wzbudził. Obaczywszy nie mały profect w naukach iego, pragnął tego po nim aby został Kapłanem. A gdy mu było Lat dziewiętnaście, wziął pierwsze święcenie, w tym umarł Officyał, a onemu się dostała Plebania Olexowska po nim, kthorą trzymał cały Rok, potym puściwszy chleb duchowny, starał się o ożenienie, poiął po tym Jaroską Córkę Mikołaja Jaroskiego z Domu Rawicz z Radomskiego Powiatu, którą urodziła Anna Koraczówna z Domu Wężyków, była tho synowica Branickiego Biskupa Poznańskiego, który radził y rozkazał dać ią do stanu Małżeńskie° temu Andrzeiowi Wereszczyńskiemu. Ale iż niemiała na ten czas thylko trzynaście Lat, dał ią do chowania Ciotce iey Ksieni Małaczyńskiey, u którey mieszkała pięć Lat, skoro mu ią oddano, przypadła potrzeba do Obertyna w czwierć Roku, tam się wyprawiwszy według potrzeby iechał z Pocztem na koszt swóy ze trzynaścią Koni. Na oney potrzebie na wszem mu się szczęśliwie darzyło, przyiechał zdrowo y z dobrą korzyścią do żony, potym z nią iechał z dostatkiem y rządnie dosyć według sthanu swego do Oyca, który go nad nadzieie iego wdzięcznie przyiął, raduiąc się za onymi dobrymi sprawami iego z niemałey godności, która się iuż znacznie na nim okazowała, maiąc też trudności wielkie w maiętności swey, rozumiał temu że go on miał ze wszystkich wydźwignąć, czego dokazał, bo skoro mu Ociec dobra swe dał do opieki, zaraz we wszystkim nie tylko pokoy, ale poważanie znaczne znał od wszystkich Sąsiad. Potym zażądaniem Szczęsnego Snopkowskiego Sędziego y Piotra Gorzkowskie° na ten czas Podsędka, Chełmskich, został Komornikiem ziemskim, po śmierci Sędziego pomienionego Gorzkowski Sędziem został, a on na Podsędkowstwo obran. Tegoż to był Syn ten pomieniony Jozeph Wereszczyński Opathem Sieciechowskim, dobrymm a przykładnym Kapłanem, nietylko że urzędowi swemu dosyć czynił, każąc, nauczając, Panu Bogu pilno służąc, ale theż y wiele Ksiąg napisał, iako Wizerunk pomieniony o wzgardzie śmierci, Kazanie na dzień Zaduszny, w którym dowodzi, iż Czyściec iest prawdziwie. Instrukcyą o Spowiedzi, iakim ią sposobem powinien każdy człowiek Krześcijański czynić. Gościniec pewny omierzłym Pijanicom do prawdziwego obaczenia a zbytków pohamowania. Kazanie przy prziymowaniu świętości Małżeństwa. Ten wiele pożytku Klasztorowi onemu przyczynił, zawiedzione wsi od Antecessorów swych wyswobodził, Klasztora rządnie oprawił y zozdobił malowaniem, porządek w Kościele wielki uczynił, w którym iuż był barzo wyniszczał dla niedbałych Opatów Przodków iego. Uczone ludzi zapomagał dosyć znacznie, był trzeźwiem, więcey wody niźli piwa, a wino barzo rzadko pijał, przyyiaciela hoynie częstował, był tho wszystkich chudych pachołków Ociec prawy, y hoyny chlebodawca.

U Niesieckiego

Wereszczyński herbu Korczak, w ziemi Chełmskiej. Fiedor Wereszczyński miał za sobą Sosnowską z Sosnowice herbu Nałęcz, z tej był syn Jędrzej, który pierwszy z tego domu schizmę odrzucił, ten pod Obertynem mężnie sobie w okazyi poczynał, jako szeroko opisał Paprocki o herb. f. 544. a pojąwszy Paroską córkę Mikołaja herbu Rawicz, a będąc najprzód komornikiem ziemskim Chełmskim, potem podsędkiem, spłodził z nią dwóch synów, Józefa opata Sieciechowskiego, a potem biskupa Kijowskiego, był to dobry i przykładny pasterz, a nie kontentując się tem, że sam Panu Bogu pilno służył, i drugich też do niego prowadził, już do ludzi każąc, już nauczając, już książki pisząc, z których te są w druku: 1 mo. Excytarz do podniesienia wojny przeciwko Tur-kom i Tatarom, in 4to w Krakowie 1592. 2do. Publika strony fundowania szkoły rycerskiej na Ukrainie, jako też Krzyżaków Maltańskich na Zadnieprzu, Cracov. in 4to 1594. 3tio. Wizerunek o wzgardzie śmierci. 4to. Kazanie na dzień Zaduszny, w którym dowodzi, że jest czyściec. 5to. Instrukcya o spowiedzi. 6to. Gościniec pewny obmierzłym pijanicom do prawdziwego obaczenia, a zbytków pohamowania. 7mo. Kazanie o małżeństwie. Klasztorowi Sieciechowskiemu wiele dobrego przyczynił: bo i zawiedzione dobra od antecessorów swoich oswobodził, fabrykę klasztora reparował, malowaniem ozdobił, kościół w porządek i apparat przysposobił. Uczonych ludzi kochał, i zapomagał, a lubo sam wstrzemięźliwe życie prowadził, więcej wody niżeli piwa pijąc, przecież na gości i innych ludzkim się stawił, hojnie częstując: w tych go pracach śmierć zastała w roku 1599. Brat jego Zygmunt spłodził dwóch synów, Jana i Stanisława. Abraham z sejmu 1647. komissarz na uspokojenie pogranicza od Węgier. Const. fol. 5. Wiktoryn proboszcz w Krakowie u Bożego Ciała, prałat generalny kanoników regularnych Ś. Augustyna, w Małejpolszcze i księztwie Litewskiem 1690. N. Pawła Czaryskiego. N. Stefana Zulińskiego. N. Jana Bogusławskiego, Kazimira Franciszka Bystrzonowskiego, małżonki. Kazimierz cześnik Łukowski, Wojciech łowczy Żytomierski. N. skarbnik Chełmski, N. podczaszy Winnicki. Mikołaj cześnik Latyczowski, córka jego Anna żyła z Piotrem Chrościchowskim, syn zaś Ludwik Wiktoryn stolnik Krasnostawski, sędzia grodzki Chełmski, pisarz kapturowy 1733. pojął Zofią Kunicką łowczankę Chełmską, był deputatem na trybunał koronny 1738. N. miał za sobą Teresę Micowską. Zofia Stanisława Rostkowskiego żona. Przypisy Krasicki: W końcu wspomniany Ludwik Wiktoryn Wereszczyński pisarz kapturowy itd. później posuniony został na krzesło kasztelanji Lubelskiej, mąż w prawie koronnem biegły; z Kunickiej zostawił potomstwo synów dwóch, Józef podsędek Chełmski. — Jan skarbnik Chełmski. — R. 1778. Leon Wereszczyński chorąży Krasnostawski. — W księztwie Litewskiem Józef Wereszczyński starosta Upitski. — Stanisław sędzia grodzki Inflantski. — W r. 1788. Krzysztof podczaszy Upitski.

Źródła

B. Paprocki, Herby rycerztwa polskiego na pięcioro xiąg rozdzielone, Kraków 1584
K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845
S. Skibicki, Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów w 1784 r. w świetle opisów plebanów, Białystok 2009
W. Czarnecki, Szlachta ziemi chełmskiej do połowy XVI wieku, Białystok 2012
Ł. A. Komosa, Dekanat wiłkomierski w 1784 r. w świetle opisów parafii, Białystok 2013